Dün ablamla ve kuzenimle din hakkında konuşuyorduk. Onlar müslüman ben ise deistlik ve teistlik arasında kalmış bir insanım. Beni bayağı bi kötülediler. Sen busun sen şusun. Bana beni anlatmaya başladılar. Ben onlara içimdekileri anlatmak istedim fakat beni anlamayacaklarını bildiğim için kısa cümleler kurdum. Onların seçimlerine saygı duymak için çabaladıkça onlar daha çok yobazlaştı. Bende sinirlendim ablama sus artık dedim. Bizim eve her geldiğinde beni aşağılamaya çalışıyor. Beni kıskandığından mı yapıyor bilmiyorum ama çok abartıyor bunu. Bende artık sıkılmıştım bunu yapmasından. Bi insan bu kadar yobaz olamaz. Hâlbuki insanlara gösterdiği profil hanım hanımcık sizin tabirinizle. Ama öyle böyle saçma sapan karakterde birisi ki. Neden yaptığını sorgulamadan bir yaşam sürdürüyor. Herkesi ayrıştırıyor. Farklılıklara isyan ediyor. Birde benim ablam olucak. Neyse konumuza dönelim. Ben buna sus artık diye bağırdım. Sonra çay kaşığını yavaş bir şekilde canı acımasın diye bıktığım için fırlattım. Sonra sen anca böyle yaparsın sen böyle bir insansın işte seni sevmiyorum falan dedi. Ablam lan o. Sırf onun kriterlerine uymadığım için beni sevmiyor lan.
Sonuç ise; din mantıksızdır. Sürü psikolejisidir. Farklılığa karşıttır. Sorgulamamaktır. Herşeyi olduğu gibi kabul etmektir. Cahilliktir. Saçma salak inançlardır. insanı bölendir. Yobazlıktır. Gericiliktir. Zevksizliktir. Gelişmemişliktir.
Şuan size çok şey sayabilirim fakat kafam şuan biraz uçuk. Ama nolursunuz şu din psikolejisinden sıyrılın artık.
