dindar olmak marjinal olmaktır.neden? bir dine inanmak farklı olmaya çalışmaktır. çünkü günlük yaşantınızda asla sokakta yürürken, varlığını ispatlayamadığımız uçan elmalara tapınan ve ellerini açarak uçan armutlara dua eden, dileklerde bulunan insanlarla karşılaşmayız. böyle bir şey görseydik, "deli!" ya da "marjinal" der geçerdik. ancak sokağa çıktığınızda, televizyonu açtığınızda, yerlere kadar kapanarak varlığına dair tek bir kanıt olmayan bir güç önünde yerlere kadar kapanan, ağlayarak ondan bir şeyler dilenen, iki kelimesinden beşinde var olmayan bir tanrı'dan bahseden binlerce, milyonlarca, hatta milyarlarca insan görürüz. ee hani ateistler marjinaldi? simdi o armutlara ya da elmalara tapan uber marjinal insanlarla tanrıya tapan insanın arasındaki marjinallik korelasyonunu nassıl hesaplayacağız?
