imamhatiplerin çoğu nitelikli lise oldu. ilkokula kadar zorunlu din dersleri konuldu. Seçmeli derslerin çoğu dini içerikle donatıldı. Dini vakıf ve cemaatlerin okul öncesi dönemde dahil eğitimin bütün kademelerine dahil olması teşvik edildi. Lise ve üniversite özel yurtları çoğunlukla dini vakıf ve cemaatlere geçti. Böyle olunca zorunlu olarak dindar bir nesil yetiştirmek hedefler arasına konuldu.
Okullarda muhafazakar yazarlar ön plana çıkarıldı. Dini yayınevleri çoğaltıldı. Kütüphaneler dini ve muhafazakar içeriklerle donatıldı.
Bir nesil yetiştirmek başka bir şeydir. Bir nesili filanca şeye göre yetiştirmek bambaşka bir şeydir. Dindar nesil yetiştirmek aynı zamanda gençlere sunulan bütün bilgileri ideolojik manipülasyona uğratmayı gerektirir. Farklı yöntemlerin denenmesi önemli değildir. Yöntem ne olursa olsun hedef gençleri belli bir şeye angaje etmektir.
Bilgisel yönden her türlü manipülasyona açık olan genç beyinleri belli bir ideolojiye angaje etmek onların verimliliğini ve nesnelliğini köreltir. Gençler keşfedilecek bir dünyada değil uyum sağlanması gereken bir dünyada yaşarlar. Doğrular ezeli ve ebediyse, bireye düşen sadece kendini uyarlamaksa toplumsal hiyerarşi de otomatikman devamlılığını sağlar. Eleştiren, farklılaşan, sorgulayan nesiller değil monotonlaşan nesiller yetişir. Zaten ortadoğunun en büyük sorunuda bu değil mi? Birbirlerini ebedi değerler için ezen ve birbirleriyle ezeli değerler için çarpışan insanlar değil mi en büyük sorunumuz. Dünyayı keşfedecek, dönüştürecek nesiller yerine neden x ideolojisine veya y ideolojisine sıkı sıkıya bağlı nesiller yetiştirelim? Mevcut sorunları yeni nesillere aktarmak için mi?
