Ne kadar hem cemaatçi-tarikatçı-partizanım, ooh her işe de yeterim, saç da uzatırım, küpe bilem takarım, sözlüklerde entry kasarım, özellikle şu diğer kesimden insanlara arada bir ne kadar bilgili olduğumu, onlara on basarım gibisinden kanıtlarım,
daldan dala konar, kapitalizmin keyfini çıkarırım ne de yaraşır bana, deseniz de... abdest sonrası şapır şapır ıslak ayaklar gibi,
o şapır şapır bırakılan tuvaletler gibi tarifsiz bir his bu.
birinin sakalını görmenin ister istemez tiksinti vermesi. bu insanların bilimsel bilgileri dinle harmanlayıp bizi kendilerine katlanmak zorunda bırakırlarsa da şayet o abdest sonrası buharlaşan buram buram kokular gibi nükseden tiksintimize zoraki biçimde devam etmemiz.
çünkü içten içe insanlara olan dinle süslenmiş fesat duygularınızı hissediyor ve biliyoruz. ne kadar dindar olduğunuz bu gerçeğin üstünü örtmüyor. ondan sonra efendim neden ırkçılar neden ayrımcılar bize karşı, cevabı işte bu. bu duyguya engel olunamıyor.
bundan üzüntü duyduğumu bildirmek isterim. sevmeyi isterdik ama çoğunluğunuza tiksintiyle gülümseyeceğiz bu sürede böyle giderse arkadaşlar. bin dereden su getirseniz arınamayacağınız şey budur. ama insanlara saygı duyarak uğraşınız bakalım belki olur. sadece ve sadece dinin gereklerine bu denli bağlı kalabilmek de zor bir şeydir, toplumsal ve sosyal olarak da yaralar insanı, bunu anlarım yani.
bu duygudan ötürü insanlık adına herkesten özür dilerim ama gerçek budur.
