tanım: din ve inanç kavramlarının ölümüne kapıştığı konu.
hepimiz ana babamızdan biliriz ki, islam dini bizim, çoğumuzun seçme hakkı bile olmadan, sorgulamadan kabullendiği 'ilhamdüliilah abi müslümanık' diye gevelediği bir dindir. lakin dikkatinizi çekerim bu öyle bir kabulleniş ve teslim olunuş ki, dualarımızı arapça ederiz, korktuğumuz an arapça okuruz, Allah'ın adını bile belki de en son arapça anmışızdır. peki ne olduğunu, ne anlama geldiğini sorsak, yiiiaaa Allah birdir felan diyo işte baba napecen der geçer çoğumuz. diğer kalanların da çoğu, sus lan deyyus günaha giricen! diye tövbe estafurullah çeker odaya kapanır dedikodusunu yapar. annelerimiz toplanır yasin okurlar, 2dakka huzuru hissederler ve dedikoduya devam. kimilerini gördüm, 4444 dua diye bir olaydan, komşularıyla paylaşırlar ve 4444 kere duayı okurlar sonra allahtan çok istedikleri bir şeyi dilerler, vs. yani, Allah'ı tüccar yerine koyarlar, adaklar adarlar, karşılığında sevap ve cennetten 3+1 isterler. huriler de cabası!
inanç ise öyle farklı bir olaydır ki! ne samimiyetsiz bir şekilde arapça dua edersiniz, ne de hiç daha anlamını bilmediğiniz kelimelerle o'na yalvarırsınız. siz onun bir kulu olarak hissetmez, onu içinizde, attığınız her adımda görürsünüz. ne zaman zor durumda kalsanız bilirsiniz ki, o hep yanınızdadır aslında. öyle ki, onu tüccar yerine koymazsınız, onu elinde sopasıyla yukarda tahtında oturup bekleyen her an taş etmeye hazır bir allah olarak görmezsiniz. siz inanırsanız, insanlarla uğraşmaktan vazgeçip, her anın tadını çıkarmayı öğrenirsiniz. artık lügatınızda, kulluk akıp gider yerine sevgilim, güzel yaratıcım, destekçim gibi kelimeler doldurur. siz inandınız mı, bir an bile şüpheye düşmezsiniz. namazınızı kılarken ona neler söylediğinizi bile bilmediğiniz bir duygu gibi kemirmez içinizi. onu ana dilinizde seversiniz... bu ateşe düşenler ki, şüphesiz bir daha çıkamazlar..
