tanrının varlığı asla bilinemez bir kere. olabilir ki büyük ihtimalle de var gibi gözüküyor. asıl aptalca olan şey dindir. herkes bir tanrı bulabilir kendisine. bu bir tahayyül edilemeyen olur kimi için, kimi için güneş, kimi için deniz... bu son derece kişisel bir şeydir.
ama din öyle değildir. ben'i öldürür din. ahlak vaadiyle ahlaksızlık yapar insanın özüne. varoluşuna. o bir kandırmacadır, bir yutturmaca... patronunuzun ofiste tanrıyı oynayıp kendi kitabını sizlere sunduğunu hatırlayın. her şey böyle başlamış olabilir.
önemli olan tanrının varlığını yok saymak değildir. bilinemez çünkü. o yüzden birine bunu anlatmak da gereksizdir.
önemli olan onun üstüne oynamaktır tüm bahisleri. onu düşünmeden. bilip bilmeden.
inanç kişinin kendisiyle inandığı arasındadır aslında. -orijinde- türk toplumunun temel taşlarından biri olan 'allah korkusu' kavramının bazı kişilerce -sözde- alt edilip, "bakın, ben allahtan korkmuyorum" deyişinin etraftan -özellikle bayan- kişilerce "vay canına, ne hoşsun sen" şeklinde tepki görmesi ile bu vaziyet 'matah' bir şey sanılır olmuştur.
şimdi, ben inanıyorum ya da inanmıyorum, sana ne? bakın, ahirette yanacaksınız, zebanilerce fantezi aracı yapılacaksınız falan demiyorum. sadece 'sana ne?'. öte yandan burda gelip 'ben inanmıyorum' tafralarına da verilecek cevap 'bana ne?'dir zannımca.
tanri dusuncesi masum bir dusuncedir. insan bu evrenin baslangicini, nedenini, anlamini merak ediyor. her insan merak eder ve sonunda cogu insan bir tanri dusunuyor. hayal mi gercek mi? bilmiyorum. ben agnostikim.
yalniz soz konusu dinler olunca, iste burada agnostik degil tam bir azili ateist oluyorum. dinler tamamen uydurmadir. insanlari kullanmak ve yonetmek amaclidir. en azindan gunumuzde dinler toplumlara hicbir fayda saglamamaktadir. mark twain'in dedigi gibi, "gelismis toplumlar dindar olduklari icin degil, dinlere ragmen gelismislerdir." artik dinlerden kurtulmaliyiz.
kufur edilmesi, dalga gecilmesi kimi insanlara muthis bir haz ve mutluluk veren iki kavram. oysa cozum oyle basit ki, yapman gereken sadece gecici dunya hayati sona erdikten sonra sonsuz yasaminda cehennem azabiyla cezalandirilmak istemeyen insanlarin bu tercihine saygi duymak.
eger bir yaratici yoksa ve gonderdigini sandigimiz peygamberlerin hepsi birer sahtekarsa ne sen ne de ben bir sey kaybetmiyoruz nasilsa, o zaman bunca bidi bidi niye?
haa eger allah varsa ve peygamberler araciligiyla kullarini uyariyorsa, iste o zaman dostum ben cok sey kazanirken sen cok sey kaybediyorsun. haberin olsun.
