Evet, din tarafından sömürülen bir duygudur sevgi. Temelleri hormonsal olup görünüşü de incelebilir.
Sevgi, mekan ve zaman tanımayan, zihinde zihne geçen bir memdir. Çünkü onun içinde bir kitabı, eseri, insanı, deliliği, kötülüğü, iyiliği vb. her şeyi insanoğlunun sonuna kadar yaşatabilirsiniz. Kültürel bir iletim aracıdır. Ölümsüzdir bir nevi.
Dincilerse insanları aldatarak insanın içinde var olan, narsist, bencil duygulardan kaynaklı sahiplenilme duygusuna "Allah, Elohim, Yehova, Zeus v.s. " demiş yüzyılları boyu insanın kendi içindeki duyguları kullanarak onları aldatmışlardır. Bunuysa sahte bir sevgi anlayışı ve şartlanma, beyin yıkama ile kültürden kültüre, nesilden nesle aktarmışlardır.
