Inanma ihtiyaci olmadan yasayamaz dedigimizde daha dogru olan onermedir. Kimi dine inanir, kimi ucan spagetti canavarina, kimi de inanmamaya veya evrime.
Evet.
Insan herhangi bir din, bir kavram ya da bir varlık olsun ışte ne olursa artık bir şeylere inanma ihtiyacı hisseder.
Bu zamanla olur tabi. Çok zengin insanların dahi öldüğü gerçeği var, intihar etmeler vs vs. Yani öyle insanlar gördüm ki böyle nasıl yaşıyor abi bunlar diyorum, bunların yanında öyle rahatlıkta bollukta olan insanların intihar etmesi garip duruyor.
Aslında durmuyor. Insanlar belli bir yerden sonra hep daha fazlasını ister, yani bu fıtrat olarak var bi kere. Adam mutluluğun nirvanasına ulaşıyor (ulaştığını sanıyor). Ardından hayattan zevk alamamak falan filan derken küt gidiyor.
Bir şeylere inanma, bir şeylerden güç alma, birinin bizi hep gözlediğini, koruduğunu bilmek insanı mutluluktan ziyade daha huzurlu hissettirir. E huzurlu insan haliyle mutlu da olur.
Bir sorudur. Hayir ulasamaz. Dinle de ulasamaz. Aradigimiz sey cok farkli.
Cennet cennet dedikleri
Bir kosk ile bir kac huri
Ben neyleyim mulku mali
Bana seni gerek seni.
Bu dortluk benim tuylerimi diken diken ediyor. Yunus emre bile bunlari soyluyo, dunya yalan belki ahiret bile bi yanilsama gercek olani bulmak istiyo insan. Tarih oncesinden beri boyle bu ve boyle gidecek.
