hangi din şeklinde bir soru sorulmadan, aslında temelini ekonomik bir elestiriden alan ve onunla birlestirilen din algisindan alan bu söz, bütün dinlere yönelik olarak getirilmiş evrensel bir eleştiri olarak algılanıyor.
marx bu sözü söylediğinde yahudilik ve kapitalizm ayrılamaz bir bütün olarak algılanıyordu. kendisi de bir anti-semitist olan marx bugün herkesin ağzından duyulan, yahudiyse kesin zengindir, algısinin baş mimaridir. kapitalizm ve yahudiligi bütünleştiren marx ekonomik sistemi değiştirmek için dinin de ortadan kaldırılması gerektiğini savunuyordu. çünkü yahudileri yahudl yapan ve onları o kadar az nüfusa rağmen yok olmaktan kurtaran şeyin din olduğunun farkındaydi. ekonomi temelinde yahudiligin parayla ilişkisine yönelik bir karşıt tez olarak sunulan bu sözü ıslam dahil bütün dinlere yıkmak ve dinin tek işlevini bu bağlama sıkıştırmak üşengeçlikten başka bir şey değildir. bu arada tabii ki de dinin iktidarlar için kullanışlı olduğu inkar edilemez
din bir hastalıktır. insanları hasta eder, olmayan şeylere inandırır ve kendi uğruna her şeyi yaptırır. şiddet, düzenbazlık ve cinayet... her şey olasıdır bu hastalıkta. bu yönüyle şizofreniye benzer.
bi zahmet araştırıp bakın, peygamberlikle şizofreni arasındaki benzerlikler nelermiş...
din, dünden bugüne toplumları; kontrol altında tutmak, köleleştirmek, sindirmek ve sömürmek için ivedilikle kullanılmış olan bir aygıt olduğundan doğruluk payı %99.9 olan karl marx sözü.
marx ın yüzyıllarca önceden gördüğü acı gerçek.
felsefe kısmına hiç değinmiyorum,
ıspatlamaya değil tartışmaya bile gerek bırakmadı günümüzdeki dinler..
Hakkında, bu platformda, 261 farklı fikir belirtilmiş. Yuvarlak bir sayısal neticeye tekabül etmesi açısından, oturup ilk 100 adedini okudum. Tahlilimi birazdan arz edeceğim.
Karl Marx'a ait bu aforizma (genellikle bağlamından koparılarak sarf edildiği için bu, artık, ancak bir aforizma) iki farklı anlamda yorumlanabilir; birincisi Marx'ın bu aforizma ile bize ne anlatmak istediği ile, ikincisi ise bizim bu aforizma vesilesiyle Marx'a ne anlattırmak istediğimiz ile alakalı.
Marx'ın, bu aforizmayı da kullandığı metin dahilinde (Zur Kritik der Hegelschen Rechtsphilosophie) bize anlatmaya çalıştığı şey; dinin, insanların sefil hayatlarından kurtulabilmeleri için bir araç olduğu. Kendisi, müteakip külliyatında bize, bu kurtuluş için daha iyi olduğunu iddia edeceği bir başka araç önerecek. Hatırı sayılır bir kısmı Marx'ın külliyatını bir ideoloji olarak benimseyenler arasından olmak üzere, Marx'ın bu aforizmasını ağızlarına sakız edenlerin, bu aforizma ile Marx'a anlattırmak istedikleri şey ise; dinin, insanların sefil hayatlarının bizatihi kaynağı olduğu.
Gelgelelim, bu platformda serdedilmiş 261 fikrin ilk 100 adedi içerisinde sadece 5 adedinin sahibi bu hakikatin farkında olarak yorumda bulunmuş görünüyor. Aynı ilk 100 fikir içerisinde 14 adedinin sahibinin, bu hakikatin farkında olup olmadıkları, fikirlerinden anlaşılamıyor. Nihayet, mevzu bahis ilk 100 fikir içerisinden tamı tamına 81 adedinin sahibi, Marx'ın, dini, insan hayatı için birincil öncelikli bir sorun addettiği önyargısını taşıyor görünüyor.
Konu hakkında ayrıntılı bir değerlendirme için, Felsefelogos'un 43. (2011/4) sayısında yayınlanan Sinan Özbek imzalı "Din Halkın Afyonudur: Marx Aslında Ne Diyor" başlıklı makaleye bakılabilir. Bu makalenin, Marx'ın bu aforizması ile alakalı bölümlerinin aynen yer aldığı, aynı yazara ait bir başka çalışmaya interaktif olarak ulaşmak mümkün: http://www.altust.org/2011/06/din-halkin-afyonu-mu/
karl marks'ın hegel'in hukuk felsefesinin eleştirisine katkı adlı yazıda geçen bir ibare. marksın henüz genç hegelyan dönemi ve l. feuerbach üzerine çalışmaktadır.
karl marks, düşünce hayatına ve politikaya ayağını attığından itibaren, metodolojisini geliştirirken, günümüz marksizm mirasını hazırlarken adeta okumadığı kitap, girmediği arşiv, en basit istatiskiki bilgi kalmamıştır. müthiş bir tempo, değerli yapıtlar, makaleleler.
marksizmin bu ihtişamı ve sirayet kaabiliyeti, gerek nizam bekçileri ve gerekse düşünce aleminde yer alan, çoğunluğu kıskanç sözde düşün insanlarının hedefi olmuştur.
kimileri muazzam ekonomi politiğini küçümsemek için, sanki marks yabancılaşmanın eleştirisinden ibaretmiş, kimileri de din düşmanı olmaktan ibaretmiş gibi yansıtma gayreti içine girmişlerdir.
marks dini yaygın ve kadim bir üst yapı müessesi olarak görmüş, tespit etmiş; temel ekonomik ilişkilerin en eski halinin yansıması olarak, hala ve kuvvetle etkinliğini muhafaza ettiğine işaretle, egemenlerin elinde gelişmeyi önlemenin aracı olarak kullanıldığını söylemiştir. kurduğu sosyal ve ekonomik-politik düşünce bütünün de bir sözcüğün unutulmazlara dahil olması, marksdan tek satır habersiz olan birinin bile bu aforizmanın marksa ait olduğunun bilinmesi, tipik bir psikolojik taarruzdur.
marks ve engels ailenin kökeni ve tarihi incelemesini de, sanki komünizm, eşlerin değiştiği iğrenç porno hadisesine çevrilmiştir.
bir kısım sözde meczup solcu da, bu yetmiyormuş gibi, marksist olmanın yegane şartının ateizmden geçtiği orjinal zortlamasıyla adeta egemen burjuvazyanın tahrifat yollarına kum taşımışlardır.
marksçılık, nasıl ki kimilerinin iddia ettiği gibi bütün mülkiyet edinimlerine karşı değildir, tasavvur ettiği yaşam biçimine doğru seyahatte en önemli engel meta üretim araçlarının özel mülkiyetidir, tıpkı da marksçılık sahip olduğu laik özle, birey inancının yaşanmasına değil, dinin politik, sosyal ve ekonomik biçimlenmesinde kilise tarzı ruhban ideolojisine karşı duruştur. bu manada tarih , dinin egemen sınıf elinde toplumların, bireylerin izole edilmesinde araç olarak kullanıldığının örnekleriyle doludur. nitekim marksa ait bu söz egemen sınıflarca, topluma dönüp marksçılık budur işte diye propaganda yapılmıştır. bir yazıdan bir cümle alıp, bağlamından koparılarak ele alınması sanıldığı gibi yeni bir yöntem değildir.
karl marx ile afganistanda savaşıyoruz el kaideye karşı,
bu amına kodumunun adamı habire kapital diye bir kitabın içine bir şeyler karalıyo,
tabi benimde kafam hafiften güzel,
akşam bi operasyondan gelmişiz rehavet var hala üzerimde,
didim; olum ne yazıp duruun.
didi; memleketi gurtarıcam,
aga aklıma ne geldi biliyon mu didi.
yoo didimm.
didi (bu tabir ile marka reklamı yapılmamakta olup, yöresel ağız ile söylenmektedir) ; din kitlelerin afyonudur.
-ney didim, bizim afyon karahisar ha,
meğerse bizim afyon bi vatikan'mış ya le.
.
amma kafa siktin sayın yazar (diyenleri duyar gibiyim)
bize bağlamın/contexin ne kadar önemli olduğunu gösteren cümlecik. bu cümlenin önü şöyledir:
''Dinsel üzüntü, bir ölçüde gerçek üzüntünün dışavurumu ve bir başka ölçüde de gerçek üzüntüye karşı protesto oluyor. Din ezilen insanın içli ezgisini, kalpsiz bir dünyanın sıcaklığını, tinin dıştalandığı toplumsal koşulların tinini oluşturuyor. Din, halkın afyonunu oluşturuyor.''
doğru olmasa ta sümerlerden aydınlanma çağına kadar tüm iktidarlar meşruiyetlerini dini temellere dayandırma gayreti içinde olmazlardı.
pagan, tektanrıcı filan farketmez... tüm diktatörler arkalarında tanrının, tanrıların olduğunu söyleyegelmişlerdir. kimisi daha da abartıp bizzat kendisinin tanrı olduğunu söylemiştir. semirttikleri din adamları da bunlara destek çıkmıştır.
halkın avanak olduğu ülkelerde iktidarlar hala aynı ayaklara yatmaktadır. üstelik bazıları din kurallarını çiğnedikleri halde halk yine de allah'ın bunların arkasında olduğunu sanmaktadır (bkz: faiz helaldir).
2014 yılında yaşıyoruz ve terörden başka bir işe yaramayan dini yaşam tarzımız olarak benimsiyoruz. Ondan sonrada batı gelişiyor biz gelişemiyoruz, silahları amerikadan alıyoruz. Alırız tabi.
Karl Marx'ın öncesinde söyledikleriyle beraber okunması gereken ifadedir.
"Dini çile, aynı zamanda, gerçek çilenin ifadesi ve gerçek çileye karşı bir başkaldırıdır. Din, baskı altındaki varlığın iniltisi, vicdansız dünyanın vicdanı, ruhsuz hallerin ruhudur. din, insanların(toplumun) afyonudur."
din kullanan hangi amaçla kullanıyorsa o dur. mukaddes bir yol olarak kullanan için mukaddes bir yol, manipülatif bir araç olarak kullanan için manipülatif bir araç, afyon olarak kullanan için afyon, ayfon* olarak kullanan için ayfondur.
din bir tür uyuşturucu olabilir mi mutluluk verdiği kadar dünyanın reel yanlarını görmemize engel midir. bu kuramın din üzerinden eleştirisinin temelindeki düşünce şöyle formüle edilir: insan dini inşa eder, din insanı inşa etmez. Buna rağmen din, henüz kendini bulamamış ya da kendini kaybetmiş insanın öz bilincidir ve kendi hakkındaki duygusudur. bu duygu ne kadar bireysel olsa da toplumun düzenini ve yapısını dolaylı yada doğrudan olarak etkiler. din savaşları din kavgaları.. din bir araçtır insanların güçleri haline de gelebilir sömürülen zayıf duyguları haline de. din çok uzun yıllardan beri insanlığın evrimleşmesindeki yıkılması güç tabulardandır. dogmatik görüşlere inanmak insanı düşünmekten alıkoyan bir olguyu getirir. evet din halkında kitlelerinde afyonudur.
Karl Marx'ın yanlış söylediği cümledir. Doğrusu, "afyon kitlelerin dinidir" olmalı. Bu afyon ne olabilir ? Mesela bir cemaat lideri veya siyaset, yada para ... Şöhret, romantizm, düşünce akımları, "izm"ler !? Kafalar daha çok bunlarla uyuşmuş olur bana göre. Din ise günah keçisi gösterilir her tahlilde.
doğal güdülerinden dolayı suçluluk hisseden bireyin kendine gömülmüş hali başka nasıl anlatılabilirdı ki. önü de oldukça nüktedan, adeta haklı çıkaran sözlerden oluşmaktaymış. teşekkürler yazarıdır tamamlayan. ama yetmez. ben kral olsam kesinlikle bi kült yaratırdım. bırakınız kendilerini kontrol etsinler, itaat etsinler, olmadı birbirlerini sansürlesinler, kontrol etsinler. böl parçala yönetin bireye indirgenmiş hali.
bu cümle karl marx' aittir. çoğu ateist sadece bu cümleyi ele alır ve gördüğü her yere bunu yazar. lakin paragrafın hepsini aktarmak işlerine gelmez çünkü paragrafın tümü;
"Dinsel üzüntü, bir ölçüde gerçek üzüntünün dışavurumu ve bir başka ölçüde de gerçek üzüntüye karşı protesto oluyor. Din ezilen insanın içli ezgisini, kalpsiz bir dünyanın sıcaklığını, tinin dıştalandığı toplumsal koşulların tinini oluşturuyor. Din, halkın afyonunu oluşturuyor." şeklindedir. lütfen işinize gelen bilgileri değil de her türlü bilgiyi insanlara aktarınız sayın ateist arkadaşlar.
