Çok doğru bir sözdür. Din, uyuşturucudan beterdir.
(bkz: din bir afyondur iç iç kudur)
Biz yıllardır sentetik uyuşturucuyla mücadele ederken asıl uyuşturucunun din olduğunu fark edemedik.
Uyuşturucular ikiye ayrılır: Maddi ve manevî uyuşturucular. Maddi uyuşturucular bildiğimiz sentetik uyuşturuculardır. Manevi uyuşturucular ise dinlerdir. Kulaktan alınan manevi uyuşturucu: Din.
"Çalışmak, ibadettir." diyen islam, aynı zamanda şükürcülüğü ve kaderciliği teşvik ediyor. Bu ne yaman bir çelişki öyle? Şükürcülük ve sadakacılık, bir toplumu mahveden şeylerden biridir. Yoksulluk, sadakayla değil sosyal devlet anlayışıyla biter. Çalışmak mı yoksa çalmak mı ibadettir?
Din afyon değildir. Tercih meselesidir. Cennete girmenin bir sürü şartları da vardır. Allah sevdiği için bir kişi müminse o yüzden maddi olarak “fakir" olabilmektedir. islam'da namaz kılmayan kişinin kâfir olduğu da söylenmektedir bir bakıma. Bu dünya bir imtihan dünyasıdır. Korona müminleri de kâfirleri de etkisi altına almıştır. müminlerden de kâfirlerden de fakirler ve zenginler olabilmektedir.
Din senden para istiyor mu? Hayır. Ne diyor peki sana, senin malın mülkün yalnızca sana ait değil. Eğer fazla malın varsa fakirlere de ver diyor o malı.
O fakirin halinden tam olarak anlayabilmen için de oruç tutturuyor sana. Fakirin halinden anla ki ona yardım yaparken cimrilik etme diye..
Din senden ne istiyor? Düşünmeni, sorgulamanı. Sana diyor mu gel kölem ol diye? asla. "Akletmezler mi hiç" diyor.
Din senden çalışmanı istiyor, yan gel yat hayat geçmez diyor.
Sonra sabahtan akşama kadar yatan, bir kitap bile okumayan adam gelip buraya din afyondur diyor.
Evet din en büyük afyondur. insanları cennet vaadiyle kandırıp bu dünyada hiçbir beklenti içerisine girmemelerini sağlar. Şükret politikası sayesinde her zaman oldukları yerde saymalarını ister. Allah seni seviyor o yüzden fakirsin tarzı düşünceler ile kandırıp kontrol altına alır.
Marx'ın din için ''halkın afyonu'' tabirini ilk defa olarak kullandığı 'hegel'in hukuk felsefesinin kritiği' adındaki makalesi feuerbach'ın fikirlerinin tesiri altında yazılmıştır. cümlenin tümü oldukça nadir bulunabildiği için kendi başına ilginçtir: 'Din, baskıya tabi yaratıkların iç çekmesi, kalpsiz bir dünyanın kalbi, ruhsuz olayların ruhudur.'din halkın afyonudur. Acton'un belirttiği gibi burada afyonun anlamı vicdansız bir üst sınıfın halkı uyutmak için kullandığı bir araç değil, insanların kendilerini olayların yüzeyinde batmadan tutabilmek için kullandıkları bir kendi kendini aldatmacadır.
Marx'a göre, din eleştirisi genel bir dünya anlayışına yol açmaktadır: insan dindeki aldatmacayı anladığı andan itibaren kendi kendini esir ettiği şartların ortadan kaldırılması zorunluluğunu da anlar. proleterya bu alienation'un (yabancılaşmanın) yani hakiki gereklerden uzaklaşmanın yalnız din planında değil, sosyal, ikstisadi, siyasi planlarda gerçekleştiği sınıftır. Bundan dolayı yabancılaşma sürecinin muhtelif şekillerde üst üste bindiği proleterya, ihtilali yapacak olan gruptur.
ramazanın gelişiyle insanın aklında daha sık gelen önerme.
doğru yanları var tabi, şimdi bu yazacaklarıma fazla afyonlanmış beyinler ''dinsiz, imansız, bre zındık'' diye itiraz edebilirler ama gerçeği asla değiştiremezler.
özellikle 2002 den beri zaten saf olan halkımız, daha da saflaşmış ve iktidarın din üzerine kurulmuş diktatörlüğüyle yönetilmeye boyun eğmiştir, ortada günah yokken günahkarlar çıkarılmış, yargılanmış ve mahkum edilmişlerdir(ergenekon), aynı zamanda kimsenin özgürlüğüne karışmadan sadece aşkını yaşan gençler, günahkar gibi hedef gösterilip, toplum içerisinden sindirilmeye başlanmıştır, bütün bunlar olurken, yıllarca cinsel açıdan eğitilmemiş ve dizginlenememiş sözde erişkin bireyler, daha çocuk diyebileceğimiz yaşlardaki sabi sübyandan faydalanıp her seferinde ceza almadan paçayı kurtarmışlardır (n.ç davası), işte bu dönüp duran bozuk çarkın içinde halk, din iman allah sesleriyle uyutulup sanki din elden gidiyormuş gibi çağın gelişiminden uzak kalmış ve osmanlının son yılları gibi çöküşe doğru sürüklenmeye başlanmştır.
daha yazılacak, söylenecek o kadar çok söz var ki inanın kelimeleri toparlayamıyorum, fakat asıl anlatmak istediğim, din dünyanın en kolay işi, allah sanan bütün emirlerini bir kitapta yollamış, tek yapman gereken mantığını kullanarak kendini huzura bırakman, eğer bunu yapamazsan seninin dinini ve inancını kullanarak senden faydalanırlar.(akp)
yani basit, düz mantıkla açıklayacak olursak örneğin; bir işçi çalıştığı yerden atılıyor yada hakkını alamıyor nedenini sorgulamadan, direnmemden, hakkını aramadan kaderde bu varmış, böyle hayırlı olacaktır belki deyip köşesine çekiliyor. bu durum mazlumun daha çok ezilmesine zalimlerin vahşi kapitalizm'in daha çok güçlenmesine neden oluyor. din insanları uyuşturan onları uyutan bir fenomendir. yani sonuç; din=afyon.
