en yekın ve en basit örneği diyanet işleri kuklasının son okuduğu hutbedir.
mübarek ramazan ayı gelmiş, bir taraftan dünyada salgın krizi almış başını gidiyor. herkes durumu nasıl atlatırız derdinde.
ama böyle bir zamanda ne yaptı diyanetçi kukla?
"eşcinsellik lanetlenmiştir" dedi.
şimdi böyle zamanda böyle bir açıklamanın kime ne faydası oldu?
ben söyleyeyim:
gerizekalı çomar sürüsünü bir otlaktan taze otun olduğu başka bir otlağa götürdüler ki kafalarını yerden kaldırmasınlar. sormasınlar. uyanmasınlar.
çobanları da topladığı bağışları rahat rahat çalabilsin.
bu zamanda ne ülkenin gündemiyle, ne müslümanların içinde bulunduğu mübarek ayla, ne de dünya işleriyle alakası olmayan bu konuşmanın tek amacı salakları biraz daha uyuşturmaktan başka birşey değildir.
insanı rahatlattıgi doğrudur, ferahlattigi doğrudur, kötü düşüncelerden uzaklaştırıp mutlu ettiği çok doğrudur. insanın sorgulamasını engeller, kaderci bakış açısıyla bakan kişi her şeyi kabullenir.
tüm bunları bir uyuşturucu madde de yapar evet bu nedenle benzetenler biraz haklı olabilirler.
insanı rahatlattıgi doğrudur, ferahlattigi doğrudur, kötü düşüncelerden uzaklaştırıp mutlu ettiği çok doğrudur. insanın sorgulamasını engeller, kaderci bakış açısıyla bakan kişi her şeyi kabullenir.
tüm bunları bir uyuşturucu madde de yapar evet bu nedenle benzetenler biraz haklı olabilirler.
buna sünnetullah diyoruz. yani evvel-ahir tüm zamanlardaki kainatı kapsamış-kapsayan-kapsayacak olan tek yaratıcının kanunları, nizamları. allah adildir, alimdir; allah hay'dır. ve rahman'dır yani merhamet edicidir. bunlar rabbin konu ile alakalı sıfatları-isimleri olduğu için yazmakta fayda gördüm. din afyondur demek en basit ifade ile kendini kandırmaktır, hakikatten kaçmaktır, gören gözleri bağlamak, işiten kulağı kısmak, hisseden kalbi mühürlemektir. insan düşünen-akleden ve nihayetinde bir sonuca ulaşan varlıktır. ve bu anlamda kainatta tektir(cinlerde allah'ın sorumlu yaratıklarıdır lakin bu güruhun durumu ile alakalı bir bilgimiz yok allah bir bilgi vermemiş dolayısıyla bu manada insan tektir, kastım bu). fikir güzel şeydir. düşünce insanı geliştirir. ama insanın kendi kendini kandırması bambaşka bir şeydir.
hayatta her şey bir tercihten, seçimden ibarettir. dinde buna dahildir. o yüzden insanız zaten. seçebildiğimiz için. bize değer veren budur. düşünce-akıl bizim kıymetimizdir. allah kitapta birçok yerde akletmez misiniz, hala akletmediniz mi, neden akletmezsiniz gibi vurucu-uyarıcı cümleler kurar. allah izim kötülüğümüzü istemez bunu unutmayın.
finalde, nefes sayımızı tamamladığımız zaman bizi iki son bekliyor. hayattayken yaptığımız tercihlerimize göre bu iki sondan birine muvaffak olacağız. sonuç iyiyse zaten sıkıntı yok lakin kötüyse şunu diyemeyeceğiz. "e allah'ım bize ayfon dedilerdi". işte bu ve buna benzer savunmaları rab kabul etmeyecek. neden, çünkü tercihi sen yaptın. aklını kullandın ve bir seçimde bulundun.
laf uzuyor. allah bize izan versin, akıl-fikir versin. ahirette pişman olmayacağımız seçimlerle son nefesimizi tamamlamayı nasip etsin. amin.
Din afyon değildir aslında geneli dinler insana "insan" olmayı öğretir evreni öğretmesine gerek yok zaten görüyoruz muhakkak bir yaratıcı var çevrede doğada belli oluyor dinler insan olma sanatıdır dinlerden bilgi bulamazsınız bundan dolayı.
Din-dışı eleştirinin temelini şu oluşturuyor: insanı insan yapan din değil, dini yapan insandır. Yani din, henüz kendine erişmemiş ya da çoktan yitirmiş bulunulan insanın sahip olduğu kendinin bilinci ve kendinin duygusunu oluşturuyor. Ama insan, dünyanın dışında herhangi bir yere çekilmiş soyut bir öz değil. insan, insanın dünyası, devlet, toplum anlamına geliyor. Bu devlet, bu toplum, dünyanın tersine çevrilmiş bilinci olan dini üretiyor, çünkü kendileri alt-üst olmuş bir dünya oluşturuyor. Din bu dünyanın genel teorisini, onun ansiklopedik özetleme kitabını, onun halksal biçimdeki mantığını, onun tinselci point d'honneur'ünü (onur sorununu), kendinden geçmesini, ahlaksal onaylanmasını, görkemli tamamlayıcısını, teselli ve aklanmasının evrensel temelini oluşturuyor. Din insanal özün doğaüstü gerçekleşmesini oluşturuyor, çünkü insanal öz gerçek gerçekliğe sahip bulunmuyor. Öyleyse dine karşı savaşım vermek, dolaylı olarak dinin tinsel aromasını oluşturduğu dünyaya karşı savaşım vermek anlamına geliyor.
Dinsel üzüntü, bir ölçüde gerçek üzüntünün dışavurumu ve bir başka ölçüde de gerçek üzüntüye karşı protesto oluyor. Din ezilen insanın içli ezgisini, kalpsiz bir dünyanın sıcaklığını, tinin dıştalandığı toplumsal koşulların tinini oluşturuyor. Din, halkın afyonunu oluşturuyor.
Halkın aldatıcı mutluluğunu olarak dini ortadan kaldırmak, halkın gerçek mutluluğunu istemek anlamına geliyor. Halkın kendi durumu üzerindeki yanılsamalardan vazgeçmesini isteme, halkın yanılsamalara gereksinim duyan bir durumdan vazgeçmesini istemek anlamına geliyor. Öyleyse dinin eleştirisi, dinin aylasını oluşturduğu bu gözyaşları vadisinin tohum halindeki eleştirisi anlamına geliyor.
