olsun be cennette kralız diyorlar, fakirler isyan etmeyecek ki zenginlerin işi görülsün. adamın 10 arabası var 11 ini almak istiyor ama fakirin çocuğunu doyuracak parası yok ama mütevazi, adam doymuş, adam aşmış.
Şöyle bir şey düşünün ki, Arefe günü bir iş yerinin öğlen yemeğinde Patronlar Hoca getiriyor. Ve "Allah ..... Ailesine çok para kazandırsın." şeklinde dua ediyorlar. işçiler de "amin" diyerek yemeklerine başlıyorlar.
Şimdi bu 1000 liraya talim eden insanlar, Buna o kadar alışmışlar ki Hep başkalarının zenginliğine şükredecek Duruma gelmişler.
gerçekten camilerde imamlık yapanlar dışında kalanlarının neredeyse tamamının bir şekilde köşeyi dönmüş olması sebebi ile çok ilginç bir durumdur. sadece ülkemizde veya arap ülkelerinde değil tüm dünyada din en karlı ticaret olmuştur tarih boyunca. ülkemiz içerisinde en büyük fark önceki entryler içerisinde belirtildiği üzere bizimkiler sürekli fakirliği övüyor lakin kendileri mini köşkler içerisinde yaşıyorlar.
Öyle bir överler ki; küçükken fakirliğin hep cennete gitmenin bin ön koşulu olarak düşünürdüm. Tabi "fakire şükretmeyi öğret ki zenginin düzeni bozulmasın.".
