hayatın bizlere neler getireceği belli olmaz. her zaman öyle güler yüzle yaklaşmaz bizlere. bazen nefeslerimiz çiğerlerimize takılı kalır. Çıkmaz burun deliklerimizden kolayca, kor bir kaya gibi oturur göğsümüzde.
Böyle zamanlarda herşeyden vazgeçmek geçer aklımızdan, herşeyi bir tarafa bırakıp kaçmak veya oluruna bırakmak hayatı, amaçları bir köşeye fırlatmak...
eğilmek gelir, melekler gibi ademin önünde ama biraz buruk, biraz hüzünle... Kabul etmek yenilgiyidir bu, asıl olan şeytan gibi ayakta dimdik durmaktır...
gözlerin görmez olduğu kara gecelerde karanlığa meydan okumaktır, dimdik ayakta durmak...
belki zaferi kazanmak değildir ama hayatın size getirdiğine boyun eğmemek, hayatı kazanmaktır.
edit : bu entry'i beşinci beyin ameliyatını geciren ve hala hastanede gulumseyebilen bir dostumu feyz alarak yazdım...
dimdik ayakta durabilmek için her soruya verilecek cevabı olmalıdır öncelikle insanın. yaptığı haksızlıklar, söylediği yalanlar ve kırdığı kalplerin bile vebalini boynunda gururla taşıyabilmeli, inkar etmemeli, arkasında durabilmelidir. sadece korkak olmayanlar dimdik durabilir hayat içerisinde, insanız sonuçta mutlaka hatalar yapıyoruz hepimiz fakat dediğim gibi arkasında durabilmektir önemli olan.
yerine göre gururu elden bırakmamak yerine görede gururunun esiri olmamaktır dimdik ayakta durabilmek. saygısını ve saygınlığını kaybetmemiş olmaktır. kendi işini kendi halledebilmektir aynı zamanda, kirli işlerini başkalarına yaptırmamaktır. geçmişle yüzleşebilmektir, geleceğe umutlu bakabilmek için. acizlikleride, güçlü olmayıda çok iyi bilmektir dimdik ayakta durabilmek.
