olmayan kelimelerdir. bir kelimeyi kullanmayı alışkanlık haline getirmek ve dile pelesenk olması arasında fark vardır. kelimenin gereksizi olmaz. her birinin bir karşılığı var. dile pelesenk olandan kasıt, geçici olarak sıkça kullanılan kelime, şarkı vs.dir. ancak konuşma tarzına yerleşen, alışkanlık halini alan ve her cümlenin sonuna kullanılan kelimeye ancak dil alışkanlığı denilebilir. gerekli gereksiz kullanımı tartışılır ancak kişi için cümleyi bitirici olarak gereklidir ki kullanılıyordur.
herkes kişisel isteklerimiz doğrultusunda konuşamaz. şahsen, cümle içinde sıkça kullanılan "sen, ben, o" gibi, şahıs belirten kelimelerden rahatsız oluyorum, hatta okurken gözüme batıyor ve dinlerken de kulağımda çınlıyor. ancak bu kelimelere dikkat edilirse konuşan kişinin, kendimizin...vs nin rahatca psikolojisini, düşüncesini anlar, tanırız.
nasıl ve nerden gelip de dilimize yapıştığını anlayamadığımız; bir yapıştı mı da söylemekten vazgeçemediğimiz, kurtulamadığımız laflardır.
(bkz: deermişim)
