bulunduğunuz mekanlardan kaynaklı dandik şarkıların dilinize yerleşmesi ve siz hiç farketmeden o şarkıları söylüyor olmanızın verdiği rahatsızlık huzursuzluk durumudur. birden ben ne söylüyorum, diye kendinizden şüphe edişiniz,kendinizle yüzleşip, sevdiğiniz bir şarkıyı mırıldanmaya başlayışınız peşi sıra gelir. amaç o şarkıyı beyninizden silmeye çalışmaktır. biraz sevdiğiniz şarkıyı mırıldandıktan sonra boş bir anınızda diğer dandik şarkıya geçtiğinizi farkedersiniz,ulann noldu bana diyebilir, derhal ordan bir bülent,fikret yahut bi yavuz atarak şarkının saçma etkisinden kurtulabilrsiniz.
hani bazı şarkılar istenmediği halde dile pelesenk olmakta sınır tanımaz ya bu kafadan berbat bir durumdur. işte bu, istememezlik- bıkkınlık garip bir halet-i ruhiye sunar. hemen, uzaklaştırılmak istenir istenmeyen ilan edilmiş şarkı. çünkü cafede, okulda, caddede bünyeye ağır darbe indirmektedir.
burda yapılacak esaslı yöntem sizin içsel derinlerinizde büyüttüğünüz o esas şarkıyı mırıldanmaktır. bir anda ruh geri gelir. kurtulursunuz uyduruk diye nitelediğinizden. yahut, garip garip söylenmeye başlarsınız. hafif tonlamalar, mırıldanmalar, bağrış çığrışlar birbirini izler. şarkısız bir kurtuluş olur bu.
yapılmalı böyle şeyler. bünyeyi rahatlamak için. minimal tebessümlere dair.
