evet, ölüyordum.
bugün, zaten dar olan yollardaki dönemecin birinden bir land rover'ın geldiğini gördüm; sonra bir tane daha gördüm ama sabah sabah göz yanılsaması sandım, biri geçince yola atladım. meğersem harbiden iki tane jeep varmış o anda. görüş alanımdan çıkmış birden. işbu dikkatsizlik esnasında arabayla kafa kafaya gelişimiz benim refleks ile geri sıçrayışım ve zavallı sürücünün ani freni ile önlendi. birkaç saniye için ortalığın yusuf yusuf diye inlediğine eminim.
araba korna çaldıysa da duymadım, son ses nirvana dinlemekte meşguldum. nirvana'ya ulaşmak yerine bok yoluna gidiyoduk az kalsın. amanın.
Gülmek yok, başta anlaşalım.
Yolun yarısında bluzümü ters giydiğimi anladım. Etiket göğüslerimi kaşıdırınca daha doğrusu. Derin nefes alıp güzel bir makamdan kendime küfür ettim.
Metrodaki tuvalete girdim, bluzu düzeltip çıktım. Sırf bu işlem içinde 1 lira kapıdaki adama bayıldım.
Dikkatsizliğim cebime mal oluyor.
Beni ben yapan özelliklerimden biri olmaya başladı. Bu aralar sürekli bir şeylerimi düşürüp kaybediyorum. işimi yanlış yapıyorum. Daha sonrada kendimi yıpratıyorum. Umarım kısa sürer bu durum.
