dikiş kursuna kayıt yaptırdım, martta kurs başlayacaktı. ama gitmeye üşendim. makale yazmam gerekiyor, bir türlü bitiremedim. dikiş dikmek başka bir bahara kaldı gibi gibi...
Meşakkatli bir iştir doğrusu. Hevesten dolayı birkaç kez denemek istedim. Videolardan fazla izleyerek yapmaya çalıştım. Sonuç olarak, birkaç saat sonunda hiçbir şey yapamayınca; s.kerim kumaşını da ipini de deyip attım kenara.
inanılmaz keyifli bir hobi yalnız birkaç kötü yanı var. bu zehri bir kez aldıktan sonra ben bunu dikerim deyip asla kıyafet satın alamıyorsunuz, nasılsa kıyafete para vermiyorum deyip başka alanlarda pervasızca para harcama eğilimi gösteriyorsunuz. bir diğer kötü yanı ise çevrenizdeki insanlar bana şunu diker misin bunu diker misin diye sormaya başlıyor ki bu korkunç bir soru. bu sorunun asıl anlamı şu: üç dört gün boyunca sabrını, emeğini, vaktini benim için tüketir misin? maalesef hayır ya, hepinize tebessüm edeceğim ve bakarız diyeceğim öz evladım olmadığınız sürece.
defacto gibi alt segment ürün satan mağazada bile gömleğin fiyatı 100 lira olmuş. uzun zamandır yapıyordum ama artık montumu bile kendim dikiyorum. 200 liralık ince montu (astarlı ceket ya da kim bilir) 25 liraya diktim.
evet elleri yaba kabalığında olan biri için oldukça güç ve ince kaçan bir uğraş; o kadar incelik gerektirir ki ünlü bir türk beyin cerrahı * ellerinin parmaklarının kondisyonu için eline iğne iplik alıp dikiş diktiğini söylemişti.
