"dif ne zaman işinize yarayacak biliyomusunuz arkadaşlar, yolda birisi sizi çevirip de ya şunun dif denklemini al derse işinize yarar, bunun dışında yaramaz. neyse dersimize dönelim"
adi diferansiyel denklemler cana yakın gözükseler de, kısmi diferansiyel denklem seti görüldüğünde adileştirmeye çalışılmalı, başarısızlık durumunda nümerik yaklaşmalı o da olmazsa oradan koşarak uzaklaşmalı ve saygıdeğer osman kopmaz hocanın arkasına saklanmalıdır.
iki sene önce hakkında (#6505151) şu entryi girdiğim ders. gariptir, hala bu derse çalışmam gerekiyor.
ananı avradını sikeyim diferansiyel, seni de bulanı da öğretmeye çalışanı da, o kağıdı okuyanı da, oradaki abuk sabuk şeylere puan vermeyenleri de götten sikeyim.
--spoiler--
nasıl söylesem, nasıl anlatsam aklımdakileri birer birer. utanmıyorum az sonra bahsedeceklerimden. utansam yazmazdım, yazamazdım..
hem spor yapmak, hemde aklımdakilerden bir nebze olsun uzaklaşabilmek adına kahvaltımı bitirdikten sonra caddebostan sahile bisikletimle gitmiştim. aklımda eve gidince nefret ettiğim ve ikinci kez alttan aldığım diferansiyel denklemler dersine çalışma planlarım vardı. kendimi tamamen motive etmiş bir şekilde eve dönmek ve çalışma masamın başında diferansiyel denklemler çözümlü örneklerini kendi başıma çözmek ve sonrasında karşılaştırmak istiyordum.
motivasyon kısmını tamamen halletmiştim. dönüş yolunda mp3 çalarımda pink floyd abilerimiz we don t need no education dediler defalaca. aldırmadım.
sokağıma girmiştim. ilk gördüğüm apartmanın önünde teyze ve halalarımın arabaları olmuştu. buruk bir sevinç sarmıştı içimi. kahkahalar, gülüşmeler olacaktı bol miktarda. neyse dedim, ne olursa olsun diferansiyel denklemler dersime çalışacak, verecektim bu sene dersi.
apartman kapısını açtım. kulakları sağır edercesine kadın kahkahaları şok etkisi yarattı kulaklarımda. korkarak asansöre bindim ve 2 yi tuşladım. dairemin önüne geldiğimde içeriden bir stadyum dolusu insandan çıkamaycak ölçüde, çarşının bile önünde saygı ile eğileceği bir desibel şiddetinde ses çıkıyordu.
kapıyı açtım. gördüğüm manzara ürkütücüydü. içeride yaklaşık 30 kadın vardı. kimdi bu kadınlar ? niye avazları çıktıkları kadar bağırıyorlar, dedikodu yapıyorlardı ? niye kahkaha atıyorlardı ? beni korkuttuklarının farkında değillermiydi ?
o anda radarlarında beni farketmiş olmalılarki salondan hole doğru sesler gelmeye başladı. annem aralarında görünmüyordu bile.
içlerinden bir tanesi süt annem olduğunu hunharca bağırarak söylüyordu. beni bağrına basıyor, nefesimi kesiyordu. süt oğlum diyordu bana durmadan.. süt anne de neyin nesiydi ? aman allahım yaşını başını almış kadınlar ne kadar da büyümüş, yakışıklı bir delikanlı olmuş diyorlardı benim için.
tanımıyordum bu kadınları, beni korkutuyorlardı. içlerinden bir tanesinin ilkokuldaki müdirem olduğunu öğrendim. şimdi mühendis olduğumu duyduğunda beni sevgi seline boğmadan önce oradan hemen uzaklaştım.
herşey bir kabus gibiydi. olanda benim diferansiyel denklemlerime olmuştu. 3 senemi vermiştim lan sana diferansiyel denklemler. seninse bana verdiğin 30 küsur kokana.
--spoiler--
