Dinlediğim klasik eserlerdeki harmonik unsurları matematiksel bir temele oturtabilirken, bu Eserdeki melodilerin harmonisini ve derinliğini ifade edemiyorum. Bir tür ''sonsuza gitmek'' var işin içinde, böyle düşünüyorum. Eserin kendisi sonsuzdan gelmiş olmalı. Alfred Schnittke nasıl bir ruh halindeymiş, bilemiyorum ayrıca; belki de başka bir felç krizini bekliyordu.
