Hayatın kendisi dip değil mi zaten?
Hangi mutluluk sürekli ki?
iyi şeyler bedel ücret döngüsünde gerçekleşiyor. Geri kalanı mücadele.
Onu çok şe'yapmamak lazım. Olur, olur normaldir.
Biraz zaman geçirmek gerek oralarda, o zifiri yaşamak, o kasvetten ve hüzünden korkmak gerek, aydınlığı, huzuru özlemek gerek.
Sonra usul usul iyileşmek, sindire sindire... Aydınlığın tadını çıkara çıkara...
Daha fazla aşağıya gitmeyeceğim için huzur bulabilirim. Fakat sanırım birisinin beni elimden tutup o düştüğüm yerden çıkaracağını umut etmekten kendimi alamam.
