Engellenmesi sıradan bir insan için epey zor olan, hayatın ilerleyişinin bir parçası olan kavram.
Daha dün hayatınızda olan biri bugün yanınızda olmuyor, önceki gün dinlediğiniz müziği artık sevmiyor, birkaç sene önceki fotoğraflarınıza bakıp kendinizle dalga geçiyorsunuz. Günlük yaşantımız, içerisinde bulunduğumuz ruhani durum vb. bizleri bu kaçışı olmayan değişime hazırlıyor ve bu değişim denen kavramın kolları siz fark etmeden yavaş yavaş içinize sinip sizi bambaşka biri yapıyor. Peki bu kötü mü? Bence hayır. Çünkü her değişim gelişen kişiliğinizin bir parçasıdır.
Önceden çok korksam da artık senden korkmuyorum değişim. Aksine seni çevremde görmek kimi zaman mutlu ediyor beni. Annemin değişerek daha sakin biri olmaya başlaması, kardeşimin her gün yeni bir şeyler öğrenip onu kendine katması ve daha bir sürü örnek. Çok zararlı olmadığın sürece devam et, seni ve insanların üzerinde bıraktığın etkini gözlemlemeyi seviyorum.
Cem yayınları, Franz Kafka serisinde 3.basımdan öncesinde hikayeler isimli kitabın içinde var olan <<Değişim>> öyküsünü daha sonrasında Heinz Politzer'in bir yorumuyla birlikte ayrı bir kitap olarak yayınlandı. (1988)
Kaynak; Kâmuran Şipal (çevirmen)
Bu bilgiyi "Değişim öyküsü sanırım günümüzde ki dönüşüm" olarak yorumladım. Artık size kalmış gerisi..
8 yıllık gitarını 6 yıllık deri çantasını hala kullanan biri olarak tahmin ettiğiniz üzere değişimle aram pek iyi değil.öncelikle bir soruya açıklık getirelim :
değişim nedir ?
değişim aslında bize hep rasyonel olarak gösterilen olaylar bütünün acımasız yüzüdür.değişim daima saklanan işin daha çok prestij kısmıyla öne çıkarılan bir zaman oyunu değil midir özünde ? değişim bize hep harkulade olarak yansıtıldı tarihler boyunca, insan hayatının özünde yer etmiş asıl trajedi gözlerden ırak diyarlara itelendi.değişim kazanmak değildir, değişim hep daha iyiye giden mutluluklara açılan türlü çiceklerle süslenmiş afyonlanmış kafalarla girdiğimiz bir kapı değildir, değişim kaybettiklerimizdir asla geriye alamayacaklarımızdır değişim bizden zamanın acımasızca aldıklarına karşılık verdiği teselli armağanıdır.
her şey değişir hayatımızda yer eden ne varsa, bu rasyonel tutumun içindeki karanlık diyarın fahişeleri önümüze kimi zaman sosyolojik kimi zaman ekonomik kimi zaman küreselleşen dünyanın adi bir ilizyonu olarak sunulur.değişim ikinci hayata başlamak için her daim acımasız bir kamçı olmuştur.özel hayatınızda terk edilirsiniz bir şeyler değişir, babanız ölüp anneniz yaşlanır bir şeyler değişir, gözünüzü kapattığınızda hatırladığınız çocukluk artık size ait değildir, her geçen saniye bir şeyler değişir ve sizi yeniliklere zorlayan bu evrensel hukuk yasası aslında tüm bu fiyasko içinde ''hadi yapabilirsin'' diye kulağınıza sinsice fısıldar.
değişim bir seçim değildir, değişim olması gerekendir. tıpkı doğum yaşam ve ölüm gibi, peki kim bu duygusal hezeyanın aslında güzel olduğunu söyleyebilir.insan özünde değişimden hoşlanmaz bu yüzden sosyal medya platformlarında bile eski sevgili itiraflar anılardan oluşan kısımlar daha kabarık entrylere sahiptir
sahip olduklarımız yeterliyken mutluluk kadehini elimizden alan bu nevrotik zaman kavramı sonrasında daha azını verip onunla yetinmeyi öğretmekten başka pek bir işe yaramaz, işte tam bu yüzden insan hayal kurar, değişimin ondan aldıklarını geri almak ister, değişimin ondan aldığı ne varsa hayallerinde hepsine sahiptir ve fazlası vardır.
lakin geçmişe takılı kalmak tehlikelidir; iblisin bir oyunu tanrının sahte gülüşüdür geçmiş.
yaşamın sürekli bir değişim olduğunu, bir sel gibi akıp gittiğini, bizim temel olarak bu değişime, bu sele direndiğimizi düşünüyorum. selle birlikte gidenlerin güçlü, selin karşısında duranların güçsüz olduğunu düşünüyorum. direnmek için harcadığımız çabanın yarısıyla değişime ayak uydurabilmek mümkünken, insanın neden daha çok çaba harcayarak değişime direndiğini anlayamıyorum.
serde geçen düşünceler artık gerçekle uyuşmuyorsa uygun zaman gelmiş demektir.
gözleri kapayıp kafa içerisindeki en yakın noktaya doğru yürümek gerekir.
