ben hayatım boyunca o kadar çok değiştim ki... nasıl desem eskiden görenler tanıyamıyorlar filan yani. en çok da huylarım değişti. eskiden şöyle bir 6 ay öncesine kadar kızlarla sanaldan çok samimi takılırdım mesela ama artık hiç öyle yaramazlıklar yapmıyorum.
bizim edebiyat hocası korona çıkmadan önce sınıfta insan iki senede bir fiziksel ve düşünsel olarak değişir ve bilimsel olarak ispatlandı gibi bir şey demişti. Bence de doğru aslında zira 2 sene önceki halimle az da olsa değiştim. Düşünsel anlamda da değiştim çünkü eskiden daha taraflı, daha savunucu ve daha ön yargılı düşünüyordum.
insanın hayatının bir kısmını, bakış açılarını, düşüncelerini, tarzını hemen olmasa bile ufak ufak köklü değişimlere sürükler. Aslında değişiklikler iyidir, insan tecrübelerle bunu tatmış olur. Ona göre yolunu çizer.
hayat değişiyor ve değişmediğimizi düşünsek de değişiyoruz aslında bilinçli olmasa da . ama olması gereken de bu bence durağan kalmak maddelere ait bir durum ki onlar bile zamanla değişiyor.
Belki hala birkaç sağlam adam kalmıştır şurada diye uzun zaman sonra yazıyorum.
Artık çerez niyetine aklıma geldikçe giriyorum.
Hayatın her anında önemli eşikler var. Bu eşikleri sağlıklı aşabilen bireyler değişen topluma daha kolay uyum sağlayıp, zamanın ruhunu daha net yakalayabiliyor. Kendim için o eşiklerin kaçıncısındayım ya da hangi levelleri geçebildim hala sorguluyorum.
Ancak analizim şu ki; çocukluktan, ergenliğe ve yetişkinliğe geçiş evresinde kimsenin dokunamayacağı kadar değerli ve yüksekte duran hayallerim vardı. Risk almayı, delicesine koşmayı, yorulmak bilmemeyi aşırı severdim. 2010-2013 arası yıllar bu şekilde geçti. Ardından yavaşlamaya başlayan bir benlikle yüzleşmeye başladım. Bugün geldiğim noktaya bakıyorum. Risk almaya cesaret edemeyen, koşmaya üşenen (kilo aldım), hayallerinden uzaklaşan bir ben var karşımda. En çok korktuğum şey başıma geliyor ve ben buna dur diyemiyorum. istemediğim o adam olmaya doğru gidiyorum. Hayallerim, dünyam ve benliğim küçüldü. Yerimde sayıyorum. Bundan kurtulamıyorum. Dokunup değiştirmek istediğim kişi ve durumlar beni içlerine çekip kendileriyle dibe sürüklemeye başladılar.
2 sene önce ben burada işsizlikten yakınan bir adamdım. Ziraat bankasının sınavına giriyordum dua ederek. Geçen hafta hayatımın iş teklifini aldım. Yıllardır arzuladığım hayalim ayağıma geldi. Ancak ben istanbul'da geçim sıkıntısı yaşarım korkusuyla kurulu düzenimden vazgeçemedim. Benim dünyam küçüldü şaka gibi.
