Etrafımdaki insanların bana verdiği görevlerden birini beceremediğimde veya bazı durumlarda elimden bir şey gelmediğini anlayınca ağır basan his. Cidden de öyleyim galiba.
Her şey yolunda giderken yolda olmamanın kattığı bir histir bazen. Yaptığımız şeylerin bir çoğunu dayatma olarak yaptığımızın farkında olmamızdan mütevellitir bu yoldan çıkmışlıkta.
bir zamanlar 6 ay boyunca cymbalta isimli ilacı kullanmama neden olan his. kotu oldukça.
atlatmak kişinin elinde tamamen. yapılması gereken basit, hisler artarak devam ediyor ise doktordan destek alınması gerekli. şükretmeyi her zaman daha fazla bilmeli kişi.
Hacı çevrendeki çoğu insanın işine yaradığın kadar değerlisin. Anne baba kardes ve birkaç dost dışında etrafına baktığında böyledir. Bazen ailen bile sırt çevirebilir sana. Bak sana en güzelini söyleyeyim; minimumla yaşa maksimumu hedefle fakat oturduğun yerden değil.
ben iliklerine kadar megolaman olduğum için bunu bana hissettirebilecek çok az şey var. uzun süredir ilk defa geçenlerde babam yüzünden hissettim ve kendime hayır diye karşı çıktım. önüme bir a3 kağıt aldım ve neden değersiz değilim konulu cümlelerle doldurdum.
ayrıca küstahça fikirlerle dolu aklım. dedim ki: ben olmazsam bu dünyanın bir anlamı yok. ben öldükten sonra çok kötü şeyler olsa nolur. koca bir anı sırf biri beni aşağıladı diye ve ya görmezden geldi diye yakamayacağım. ve dostlar kaldığım yerden değerli olmaya devam ettim.siz de yapın. o pşikolojiden kurtarır.
değersiz hissettiğim yerde asla ve asla durmam ve asla bi insana değersiz olduğunu hissettirmem, prensip meselesi.
arkadaşlarla yürürken bile kimsenin bi adım bile arkamda durmasını kaldıramam aynı hizada birlikte yürümemiz lazım sırf arkada kalan kendini değersiz hissetmesin diye.
