hayatın acı gerçeklerinden biridir. kimi zaman bir insan kimi zaman bir objedir aslında değer vermediğiniz şey. onu kaybetmekten korkmazsınız . çünkü değer vermiyorsunuzdur, kaybetseniz de acı çekmezsiniz , yokluğunda onu aramazsınız. bu yüzden hoyratça kullanırsınız. eğer bir insansa değer vermediğiniz çekinmezsiniz onu incilmeye , kırmaya ya da üzmeye. alttan alan bir insansa sabreder davranışlarınıza. ama zamanla onunda sabır taşı çatlar. kırıkları düzelmeden yeniden yeniden kırarsanız parçaları toplayamaz, eskisi gibi hoş görülü olmaz size karşı. bir gün gelir o değer vermediğiniz kaybetmekten korkmadıgınız insanı kaybedersiniz. çeker gider. başlarda anlamazsınız anlamını , size kattıklarını , farketmezsiniz size aslında verdiği değerin ne kadar büyük olduğunu ama zaman geçtikçe yokluğu hissedilir. ve işte o zaman aslında değer vermesi kaybetmekten korkması gereken kişinin siz olduğunu anlarsınız.
bir ilişkinin gücü o ilişkiyi en az önemseyenin elindedir, ama o güç mutluluk getirmez çünkü asıl mutluluk önemsemektir. onun sana ne yaptığı değil senin ona ne yaptığının önemi vardır. eğer zaten verdiğin kadarını almak istiyorsan o bir çıkar ilişkisidir. hiçbir gerçek sevgi karşılık beklemez... değer vermek içinde sevmek gerekir, sevemediğin bir şeyi kaybetmekten korkmazsın belki ama ya o sevmediğini düşündüğün şeyi seviyorsan ?
insanoğlu böyledir, elindekinin kıymetini kaybetmeden anlamaz... illa canı acıyacak ki bilecek onun için değerini... keşke demekten hoşlanmaz kimse ama hep bu nedenle keşke der insan...
