türkiye'de devrimci olmanın bir tür çileci yaşam tarzı ve püriten ahlak ile özdeşleştirilmesi sonucu ortaya çıkan ve bugün sol dışı kesimler tarafından solu eleştirmenin bir aracı olarak kullanılan durum. efendim öncelikle devrimci ahlak, mutlak bir şekilde püriten olmak zorunda değildir. hatta çileci, püriten devrimci ahlak normatif yapısı ve iktidar kurucu niteliği nedeniyle bir küçük burjuva tutumdur.
ha bu demek değildir ki, devrimci olarak addledilen kişi herşeyi yapabilir, ahlaki bir sınır koymamalıdır. elbette bir devrimci ahlak zorunludur ama bu ahlak daha kantçı bir anlayış ile anın özelliklerine göre ve özgürlüğü çoğaltıcı şekilde tekrar tekrar kurulan bir ahlak olduğunda ancak devrimci bir anlam ifade eder.
yani kısaca devrimci denilen kişi eğer parası varsa ve kullanım değeri gerçeketen yüksekse nike da giyer, adidas da giyer efendim. nasıl ki bunların alternatifi olarak görülen markalar sosyalist işletmeler tarafından üretilmiyorsa burada ahlaki bir sorun yoktur. yani nike kapitalist de kinetix çok mu işçi dostu?
alemde kalite neyse devrimciye o yakışır. ayrıca amaç mağduriyet değil, herkesin iyiden faydalanabilmesidir. bu yüzden mercedes de caizdir, kısa camel da. haberiniz ola...
