80 sonrası kırpılmış, mustafa kemal ilkelerinden devrimciliğe inkılapcılık denmesidir. hala okullarda 6 ilke öğretilirken - 'devrim' kelimesinden mi korkulur bilinmez - devrimcilik yerine inkılapçılık lafı çocuklara alıştırılır. türk insanının, mustafa kemal'in ileri devrimci ruhundan uzaklaşması için her çaba gösterilmektedir.
bu durum, devinim kelimesinde türetilen devrim kelimesinin, her aklına esenin "yapacağım" diyip ağzında pelesenk olmasındandır. atatürkdevrim kelimesinin yerine o dönem daha yaygın olan "inklapcılık" kelimesini kullanmıştır. atatürk ün tüm ilkelerine yapıldığı gibi bu da öğretilmemiş, sadece ezberletilmiştir. ama yeni yeni bu kelime basın-yayın organlarında zikredilip dile getirdilikçe, "devrim" gibi aslında çok şey ifade eden bir kelimenin manidarlığı ve atatürk ün bu kavramı kendine ve türk milletine ilke edinmesiyle ne denli büyük bir bağımsızlık savaşçısı ve özgür bir lider olduğu anlaşılmaktadır.
eski osmanlıca dan hala vazgeçemeyen , dünün kafası ile muhafazakar bir görüşe sahip , devrim kelimesini solculukla eşgüdüm bir kelime gibi algılayan * insanların kullandığı kelime ikamesi.
o kadar korkmuşlarki adının anılmasını bile yasakladılar. devrim kelimesinden korkuları boşuna değildir. darbeci zihniyetin kabusuna yeni isim inkılap olmuştur. olsundur.
devrim, adı üstünde devirmektir. yerine birşey getirmez. inkılap ise bozulmuş, eskimiş, çağın ihtiyaçlarını karşılamayan kurumların yerine yenilerini koymaktır.
(bkz: inkılap ulan inkılap)
bir harf, hatta bir harfin üzerindeki küçücük bir nokta nelere kadir demektir.
inkılap bildiğimiz devrim demektir. biraz kurcalayanlar, aralarında fark bulabilirler mutlaka.
inkilap ise (noktaya dikkat) köpekleşme demektir.
yani "devrimcilik demek yerine inkilapçılık demek" devrimciliğe hakaret etmektir.
inkılapçılık demek ise gereksizliktir zannımca. bütün bir literatürü değiştirmeyi de gerektirebilir. örneğin devrimci yol'a inkılapçı sol falan demek gerekecektir. komik olur.
milliyetçi olduğunu söylediği halde kendi milletinin dili olan türkçe yerine arapça kelimeleri kullanmayı seçen insanların yaptığı iştir.büyük insanların çocuklaştığı konulardan biridir.türkçesi neyse doğrusu odur.gereksiz yere inat yapılmamalıdır.
yükselen devrimci hareketten korkan egemenlerin "devrime" olan antipatisini gösterir. bu uygulamaya maruz kalan benzer ülkelerden biride yunanistan dır.albaylar cuntası iktidara geldiğinde yunanca da tek başına kullanıldığında ölümsüz anlamına gelen "z" harfi yasaklanmıştı.
