Bugünün osmanlicilarinin adlarını pek ağızlarına almadiklari, imparatorluktan cumhuriyete uzanan hikayemizim temelinde emekleri bulunan padisahlardir.
Hepsi aynı oranda devrimci tabiatlara sahip olmasalar da her birinin Modernleşme çabaları takdire değerdir.
ikinci mahmut bunlar arasında kıymete en değer olanıdır.
Bazı insanlarimiz bilgisizlikten kaynaklı olarak atatürk un osmanlının geleneklerini yiktigini zannederler, oysa ki atatürk o veya bu sebeplerle modernleşme çabalarının kesintiye uğradığı bir dönemde yapılması zaruri olan yenilikleri, devrimleri gerçekleştirmiştir. Bu anlamda atatürk bir ilk değildir. Yıkıcı değil, yapıcı bir misyona sahiptir. Öldürücü değil yaşatan, kurtarıcı bir felsefeye sahiptir.
Bir diğer ifadeyle keyfiyetten devrimci değil mecburiyetten devrimcidir. Zaten mecburiyet olmasa, sıkışmışlık olmasa yenileşme hareketleri akamete uğramış olmasa osmanlının akibetinin seyrinde değişiklikler olur, atatürk veya atatürk gibi birine düşecek vazifelerin yükü bu derece ağır olmazdı.
Atatürk gerek kendi dönemindeki gerekse geçmiş dönem fikir adamlarından etkilenmiştir. Kendisiyle benzer tabiatlara sahip olan padişahlara karşı da saygı, sevgi, hatta minnet duymuştur.
Bugünün kofti osmanlicilari osmanlıyı sahiplenecek ne tarihi, siyasi bilgiye ne görgüye ne de kavrayışa sahip değillerdir.
O nedenle biz atatürkçülerin osmanlıya asla bir öfkesi olmaz. Sadece imparatorlukta yönetim kademesindeki kisiler ve yanlis yolda giden padişahlar bizim eleştirimizin konusu olabilirler.
Tarih bizim için derstir. Bu dersi iyi okursak, tarihimizi bilirsek zaten yeterince aydınlanmış olacağız.
