devrimci ideoloji ve sınıfın bir önceki hakim sınıfa karşı uyguladığı baskıdır. kişilere, kurumlara ve değerlere tatbik edilir. tek tanrılı dinlerin çok tanrılı dinlere, jakobenlerin kiliseye, kemalistlerin cemaatlere, sosyalistlerin burjuvalara tutumu buna örnektir. devrimin kaçınılmazıdır.
türkçenin yapısı gereği doğrusunun diktatörcü devrimcilik* olması gereken kavram. zira bu haliyle diktatörlüğün devrimlerini sürdürmesi gerekir. bu da iktidarda kendisi olan bir diktatoryanın kendi kendini devirmesi anlamına gelecektir ki mantığa uymaz. yok eğer kastedilen sürekli devrim ise bu devrimin kabaca diğer ülkelere yayılması gerektiğinden bahseder, içeride iktidarı tehdit eden yapılara değil. tek başına diktatörlük kavramı zaten diğer sınıfları baskı altına almayı ifade edeceği için işin içine devrimciliğin karıştırılması zorlama olmuş.
demokrat kılığındaki dincileri yahut liberalleri ayırt etmekte işe yarayan turnusol. zira dünya tepsi gibidir tezini kabul etmek zorunda kalan gariban kitleleri köleleştiren tiranlar kılıçtan geçirilmedikçe, yani gericilik demokrasi adına beslendikçe dünya öküzün boynuzlarından kurtarılamaz. tiranlar ikna ile iktidardan vazgeçirelemez. mücadelesiz iktidar yoktur.
