türkiye'ye yansıyış biçimi eleştirilesi ahlak biçimi...
devrimci ahlak tanımını yapmadan önce ahlak ve devrim kavramlarının ayrı ayrı sorgulanması gerekir ;
nası bir devrimin ne gibi bir ahlakı vardır?
ha şayet söz edilen komünist devrimci ahlaksa, herşeyden önce bu ahlak biçiminde yetişen insanların, günümüz birey profiline göre birkaç gömlek daha dürüst evlatlar yetiştirdiğini, en azından yetiştirmeye çalıştığını belirtmek lazım.
ama bu ahlak biçiminde yaşayan bir ailenin evrimine içerden birebir tanıklık etmiş biri olarak herşeye rağmen, sovyetler üzerinden ülkeye yansıyan ahlak biçiminin sovyetlerin yıkılışıyla bu tarz aileler üzerinde hoş etkiler yaratmadığını söyleyebilirim.
keza sovyetler sonrasında bu ahlakın ne derece temiz kalabildiği de şüphelidir. patriarka dan kopamadan, bazı noktalarda baskıcı ve öze yeterince iyi adapte edilememiş bu ahlak biçimi diğer tüm ahlak öğretileri gibi havada kalmıştır. ve günümüzde solun geldiği noktayla beraber yok olmaya yüz tuttuğu da malumdur.
not : okuyucunun bu yazıyı dışarıdan bir eleştiri değil; bir özeleştiri olarak algılaması gerekliliğini de belirtmek isterim.
Sınıf savaşımı sürüyor ve tüm çıkarları ona bağlı duruma getirmek de bizim görevimiz. Kendi komünist ahlâkımızı da ona bağlıyoruz. Ahlâk, eski sömürücüler toplumunun ortadan kalkmasına ve tüm emekçilerin yeni komünist toplumu kurmakta olan proletaryanın çevresinde toplanmasına yardım eden şeydir. (Lenin, Gençlik Üzerine, Sol Yayınları, sf. 226)
Türkiye de tek sahipçi kurumunun halk cephesi olduğu ve her devrimci de bulunması gereken,halkı yozlaşmaya karşı birlik haline getiren ve devrimcilerin halkın kültürünü sağlaması için gerekli olan ahlak.
"askere kurşun sıkmam" diyen deniz'dir, "erleri geri çekin rütbeliler gelsin" mahir'dir devrimci ahlak. Ve 45 çocuğa edilen tecavüzü "bir kerelik" deyip hoş görenlerin, tekbirlerle asker dövenlerin ve kadını savaş ganimeti olarak görenlerin hiçbir zaman anlayamayacağıdır.
