terörün pratik ve sosyolojik anlamlarının farklılığından meydana gelen kafa karışıklığı. sosyolojik düzeyde doğru olan terör değil zor kavramıdır. her sınıf tarihsel varoluşu içinde zora başvurmuştur, başvuracaktır. bu anlamda sadece şiddetle kurulan nihai duygusal ve zihinsel ilişki önemlidir. bir devrimci için şiddet kullanılmak zorunda olsa, hatta teorisi yapılsa bile özünde tiksinilecek bir şey ise, kısmen daha sağlıklı bir bakış vardır. zira şiddet ile ütopya uyuşmaz. ama bir devrimci kullandığı şiddeti yüceltiyor ve hatta tapıyorsa, sorun vardır. kullandığımız araçlar varacağımız hedefi etkiler, bunu unutmamak lazım.
"devrim" mefhumunu çok iyi çok güzel çok yüce bir şeymiş gibi addeden bünyenin hatalı kelamı. zira devrim ile terör zaten iç içedir. her devrim, bir terör faaliyetinden ibarettir. teröre karşı çıkıp devrimi kutsamak nasıl bir mantığın ürünüdür? belli bir kitlenin, şiddeti araç edinerek amaçlarını gerçekleştirmeye çalışmasına "terörist faaliyet" denir. amacını gerçekleştirdiğindeki durum ise "devrim"dir. yani devrim ile terör sizin hayali terimler dünyanızdaki gibi apayrı şeyler falan değildir aksine birbirine sıkı sıkıya bağlıdır.
bu arada "terörizm" kelimesinin etimolojisine bakın hele bir. ip uçları; "montagnard'lar, fransız devrimi, 1789".
kesinliği olmayan önermedir. devrim esasında bir toplum veya ülke içinde ki alışa gelmiş düzeni köklü biçimde değiştirmektir. bu değişikliği gerçekleştirebilmek için bazı toplumsal reaksiyonlar meydana getirebilecek aksiyonlar üretmek gerekir. dünyanın çeşitli yerlerinde ve zamanlarında meydana gelmiş devrim hareketlerine bakıldığında, pek çoğunda silahlı mücadelenin ve şiddetin bir araç olarak kullanıldığını görebiliriz. fransız ihtilali, bolşevik devrimi, küba devrimi gibi oldukça ses getirmiş ve tarihe kazınmış birçok devrim hareketinde şiddet ve silahlı propaganda faaliyeti kullanılmıştır.
devrim hareketleri mevcut düzeni yıkmaya veya değiştirmeye yönelik bir hamle olduğundan, bu değişimi istemeyen ya da mevcut düzenin devam etmesini isteyen odaklar buna karşı direnecek ve hatta eyleme başvuracaktır. bu durum, bu sebepten dolayı pek çok ihtilal ve devrim hareketinde silaha başvurulmasına yol açmıştır. türkiye'de ki marksist orjinli grupların geçmiş faaliyetlerine bakıldığında yine silahlı propaganda faaliyetlerinin kullanıldığı görülecektir. ülkemizdeki sol hareketin öncülerinden mahir çayan, türkiye devrimi isimli tezinde, devrimin gerçekleştirilebilmesi ve karşı direnç kaynaklarının kırılabilmesi için silahlı mücadelenin gerekliliğini savunmuş ve politikleşmiş askeri savaş stratejisi isimli bir tezi ortaya atmıştı. bu taktik daha sonraları, pkk dahil pek çok terör örgütünün stratejilerinde kullanıldı.
devrimin terörle ve silahlı propaganda ile desteklenmemesini istemek ancak pasif direniş olarak adlandırabiliriz. çünkü devrimin terörden bağımsız bir nitelikte olduğunu iddia etmek biraz gerçek dışı kaçacaktır.
devrim terörle desteklenmiyorsa o devrim değildir. gülle mi devrim yapalım. yasemin devriminde çıkan olaylar malumunuz. bilmeden konuşmayalım.
(bkz: kıçınızdan element uydurmayın)
doğru önermedir.
şiddetsiz devrim olmaz da derler, bu da doğrudur ancak şiddetin ne çeşit olduğu ve bundan kimin etkilendiğine bakıldığında farklı bir kavram ortaya çıkar. terörist ile gerilla farkı da zaten burada ortaya çıkmaktadır.
konteynır kent önünde nöbet bekleyen memuru öldürenin, halısahada top oynayalanları tarayanların, düğüne saldırı yapanların getireceği yeni düzen kime fayda sağlar ki? gerilla ise bir umuttur, bir beklentidir. bu beklenti devrimi ortaya çıkarır.
başta söylenildği gibi devrim şiddetsiz olmayabilir ancak bu şiddetin türü ve etkilediği kesim yine aynı halk oluyorsa işte o terör olur.
--spoiler--
Tarih 1960. Dönemin Başbakanı Adnan Menderes hakkında ortaya atılan iddialar korkunç. Kimi tek adam ve diktatör diyor, kimi insanları kıyma makinalarında katlettiğini anlatıyor.
Kimi yolsuzlukların had safhaya çıktığını söylüyor, kimi Menderes'in yakınlarını ihya ettiği yalanını üfürüyor. Kimi yasaklara itiraz ediyor, kimi askeri darbe yapmaya çağırıyor. Kimileri ise sokaklarda eylemler yaparak hükümeti tıpkı bugünkü gibi devirme planlarını yürütüyor.
1 Mayıs işçi Bayramı'nda işçilerin arasına katılan bazı provokatörlerin olayları iyiden iyiye provoke etmesi üzerine Adnan Menderes daha fazla dayanamıyor ve radyo yayını aracılığı ile hakkındaki iddialara cevap veriyor.
Radyo yayınında Menderes'in, "Her an ve her saat yayılan ve korkunç şaiyalar çıkarmak suretiyle heyecan yaratmak ve bu heyecan vasatında bir takım kışkırtmalar da yaparak, hadiseler çıkartmak isteyenlerin olduğu ve bu hadiselerin belli merkezlerden idare edilmektedir" diyor.
Menderes, konuşmasında oynanan oyunu anlatırken adeta bugün yaşanan olaylara da ışık tutuyor. Yalan haber yayanların alakalılıra ve vazifelilere ihbar edilmesini ayrıca rica ettiğini söyleyen Menderes, "Kandırılması en kolay olan ve toplantı halinde olan zümreler seçilmek suretiyle, bunların üzerinde daimi surette yıkıcı propagandalar teklif edilir ve bunlar küçük bir zümre bile olsalar, 30 milyonluk Türkiye'nin hacmine ve ebadına nispetle bir zerre dahi teşkil etmeseler, bunlar sanki teşkilatlı ve vurucu bir kuvvetmiş gibi ele alınarak bir memleketin kaderi üzerinde pervazsızca oynayabilmek imkanına çıkılır. istanbul ve Ankara iki gündür yaratılmak istenilen hadiselerin, izahı ve manası bundan ibarettir" diyor.
--spoiler--
türkiye deki devrimci köpeklere öğretilmesi gereken cümledir hee türkiye deki devrimcilik gerçek devrimcilik mi diye sorarsanız tabiki de değildir çünkü türkiye de pkk devrimciliği vardır o yüzden devrimcilik türkiye nin başına beladır ve türkiye de kökü kazınmalıdır.
