devletten nefret edilmez. ancak onu yönetenlerden nefret edilir.aleni yapılan hırsızlıkları nasıl bilmezden, görmezden gelebilirim... bunlara göz yumduğumuz için millet olarak kalitesizliğimizi düşününce kendimize acıyorum.
devletin her alanda içindeki pisliği akıtmasıyla alakalıdır.
örnek devlet vergi aldığı kumara şans oyunu deyip çeşitli teşviklerde* bulunur, böylesine iki yüzlü bir mekanizmaya da aşık olurcasına tapmak hıyarlıktır.
devletten nefret edilmez efenim, edilmez. olsa olsa hükümetten ya da devleti yönetmek için, seçilenler! tarafından ataması yapılanlardan nefret etmek gerekir. sonuçta millet biz isek eğer devlet biziz demektir.(bu nasıl cümle oldu lan)e onlar da gökten zembille inmediler bildiğimiz üzere...
ben bu toplumun en küçük yapıtaşıysam şayet (bkz: aile) devlete küfür edip suçu üstümden atmadan evvel bi bakmam gerekir kendime.
ben o hasreti çekilen, bazen ütopya kadar uzak görünen devlete ulaşamıyorsak; sorun bendedir kardeşim.
bilirim ben bir düzeltebilirsem kendimi, devlet te düzelir kanımca.
hadi bi el verin de adam edelim "ben"i.
bozuk eğitim sistemi ve bu bozuk sistemden yararlanan dersanelerden, vekillerin oğullarının en iyi yerlerde okuyup başkalarının üç, dört senede kazanmasından, onca şehit verilirken vekil maaşlarının ab statüsüne çıksın diyenlerden, kapitalizmi körüklemesinden, karısını öldürüp 2 yıl hapis alan kocanın çıkınca yeniden evlenip eski karısının altınları yemesi ve türk adelet sistemini bu hale getirenlerden nefret etmektir.
