her yeri nüfusu kalabalık köyler haline getirmeden rahat edemez bunlar.
çünkü beslendikleri bataklık sanatla, sosyal yaşamla ilgisi olmayan kara kafalı kitlelerin yığınlar halinde yaşadığı beton insan silolarında can bulur en çok...
kadınla erkeğin yan yana eğlendiği, yemeğe çıkabildiği, sinemaya gidebildiği, tiyatro izleyebildiği hayatlar muhafazakar sağ iktidarların can bulamadığı vahalardır.
binlerce apartman bloğunun arasında ilaç için bir tane tiyatro binası, opera -bale binası, konser alanı hatta semt stadı bulunmayan istanbul varoşları, iç anadolu şehirleri en sevdikleri alanlardır. buralardan ekseriyetle oy alırlar.
çünkü buralarda yaşayan seçmen görgüsüzdür, cahildir, dünyayı, hayatı, sanatı tanımaz. daha aydınlık bir dünya vaadi yerine herkesin karanlık ve sefalette eşitlendiği bir hayat modelini önerenlere - biraz da hınçla - oy verir.
kadıköy'ü, karşıyaka'yı sağa sola gereksiz asfalt dökerek veya geceleri bir takım kıllı barzoların dolaştığı kadınların ise anca başlarında erkekle ve/veya sürüyle gidebildikleri zevksiz parklarla kazanamazsınız.
ancak her yer köy olursa kazanabilirler.
zaten çabaladıkları da bu...
sosyalleşmeyin, sanat bilmeyin, bizim verdiğimizden başka haberler dinlemeyin, başka insanlarla görüşmeyin, başka hayatlarla kendinizi karşılaştırıp gelişmeyin...
devlet tiyatrolarını kapatılması yerine, televizyon denetleme kurumunu elden geçirip revize etmeleri gerekir. bir çok saçma dizi ile görsel kirliliğe sebebiyet veren Rtük, saçma sapan programlara göz yummak yerine tiyatro ve görsel sanatlarla alakalı bir kanal kurması gerekir.
bu bilgi cepteyken devlet tiyatrolarını bütçeye olan yükü nedeniyle kapatan, ''sanatçısına senin maaşını biz ödüyoruz, sen kimsin ayyaş'' diyebilen insanları ucuz ve kaliteli oyun seyretme haklarını elinden alan, sanatçısını kapitalizmin kollarına bırakan bu zihniyete;
her gittiğim oyuna, oldukça yaşlanmış annesini ziyaret eden evlat hissiyatı içerisinde "acaba son kez mi görüyorum" endişesini ekleyen insanlara yazıklar olsun. estetizm hakkımı elimden alanlara yazıklar olsun. "sanatsız bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir" düsturundan "tiyatro ne sikim bişeydir la? tiyatrocu kimdir? ne işe yarar?" zihniyetine inmemize önayak olan tüm andavallara yazıklar olsun. selamlar olsun.
bundan 90 yıl öncesine dayanan onca mücadele haram size. tevfik fikretler namık kemaller... cemal reşit reyler şinasiler ahmet vefikler... onca aydın. onca fikir. şehit kanı kadar değerli olan, geçmişten gelen onca bilgi, uğraş, yükselme çabası. hiçbirine layık değilsiniz. siz kokuşmuşluğunuz içinde karanlıkta nesneleri seçmeye çalışmaktan gözünüzü bozmaya layıksınız. kılıçlarınızla "allah allah" diye cenk ederken kurşunla vurulmaya layıksınız. kapanmaya, geride durmaya, sonradan öğrenmeye, geç kalmaya, yaya kalmaya layıksınız. olduğu gibi yerin dibine batıp yok olmaya mahkum bir milletsiniz. siz... sen ben... hepimiz.
bu bağlamda gerçi, ben hiç üzülmüyorum. üzülmüyorum çünkü biz, millet olarak topluca karanlığın içine gömülsek bile, dünyanın ilerlemesi durmayacaktır. insan gelişmeye, hakkını savunmaya, kendini aşmaya devam edecektir. binlerce yıldır bir türlü kurtulamadığınız gericiliğiniz bu topraklar dışında hemen hemen kimseye işlemeyecektir.
o yüzyıllardır... "bütün dünya insanları ahlaksız. batmış. bitmiş. hepsi bizim gibi olacak. doğru yolu bulacak" şeklindeki kehanetinizin gerçeğe ne kadar uzak olduğunu her geçen saniye daha fazla anlayacaksınız.
sanatçısına "zaten bir işe yaramıyodun. 99 da deprem oldu hangi deprem bölgesini ziyaret ettin? sen kimsin? yatarak para kazanıyosun. senin maaşını ben veriyorum. verdiğim gibi de almasını bilirim. ahlaksız" diyen bir toplum toptan yok olsun gitsin. böyle bir toplumun içerisindeysem de ben, bunu da değiştiremiyorsam eğer... ben de öleyim. yok olup gideyim. silineyim tarih sayfasından. gıkımı çıkarmam.
ilerlemeyi gelişmeyi... sanatı tiyatroyu tiyatrocuyu... dünyadan silemezsiniz. sizin kokuşmuş anlayışınızdan bile köklüdür bunlar. insanın beynini yıkasanız bile doğasından çıkar aydınlık. 50 yıllık örgüt çalışmasıyla bunları yok edemezsiniz.
tiyatrosuz hayat olmaz ancak kötü tiyatronun olduğu bir hayat iyice çekilmezdir.
tüm bu hengame içinde çoğu tiyatrocu comedie françis ya da national theatre ı örnek veriyor. acaba biliyorlar mı, bu tiyatroların devlet desteği ne kadar. sadece %60. gerisi sponsorlar ve bilet satışıyla gerçekleşiyor. daha da önemlisi bu kuruluşlardan hiç birinin kadrolu sanatçısı yok.
"zaten kadrolu sanatçı ne demek ya sanatçı özgürdür, özgür olmalıdır"
dünyada tek istisna royal shakespeare company dir. topmlar 100 oyuncusu vardır ve hepsi kadroludur. sadece shakespeare oynarlar. onun dışında dünyadaki tüm devlet tiyatrolarına devlet tam destek vermez. oyuncusu yoktur. herşey proje bazında gerçekleşir.
şu an kültür bakanlığının hazırladığı taslak akla ve mantığa en yakın olanıdır. başbakanlık daha radikal davranıyor tamamen kapatılsın diyor. ancak kültür bakanlığı var olan kadrolu oyuncuları ve teknik personeli eritme düşüncesinde ve bundan böyle kadrolu alım yapılmayacak ve herkes sözleşmeli çalışacaktır. mantıklı olan budur. destekliyorum.
tiyatro yok ediliyor tartışmalarını komik buluyorum. tiyatro yok edilemez. orta çağda bile yok edilemedi. insanlıkla başlayan bu sanat insanlık bu evrende olduğu müddetçe var olacaktır. dt yok edilir şt yok edilir ama tiyatroyu yok etmeye kimsenin gücü yetmez. yaşasın özgür sanat!
kapatın aga, kilit mesariflerine ben sponsor olucam.
sanaldan tiyatro şakşakçılığı yapanlara bakmayın, kaçtanesi bilir tiyatronun amacını, kültürünü, onlar için tiyatro sanat demektir, tiyatroya gitmeyen insan gericidir, sanat düşmanıdır.
sanatın devlet idaresinden ya da belli bir görüşün hükümü altında olması onun ruhuna aykırıdır zaten.
son 50 yıldır sanat siyaset iç içe girmiş durumda, devlet parasıyla sanat olmaz.
hadi bakalım sanatı ve sanatçıyı severler oyun da sahne de sizin oynayın ali cengiz oyunlarınızı.
şu sanal dünya'da tiyatroya verilen destek gerçek hayatta olsa hiç böyle lüzümsuz tartışamalara gerek olmazdı.
son bir ekleme, tiyatro ölü bir sanattır, sinemanın doğuşuyla önemi filan kalmamıştır, zaten bizim halkımıza yabancı şeyler bunlar.
Aslında bir nevi yanlış anlamaya mahal verebilecek bir başlık. "devlet tiyatroları kapatılmalı" dendiğinde, bu işin sadece kaymağını yiyen insanların haricinde çoğu tiyatrocunun anladığı hadisedir. halkın gözünde ise "devlet tiyatroları kapatılmalı" biraz sert algılanmaktadır. akp zihniyetinin bir projesi sanılıp, yerine başka bir şey olmayacağı anlamı çıkarılmaktadır. ancak durum tam tersidir. yerine daha güçlü ve estetik bir şeyin gelmesini arzulayan tiyatrocuların savunduğu sistemdir. ancak cümle yapısı bakımından bazı yobazların da ağzını sulandırmıyor değil. o nedenle bu konuya alkış tutan bazı yobazlarla aynı safta olmak istemeyen halk da haklıdır. eğer bilinçli tiyatrocuların eline bırakılacak olursa çok başarılı bir sistem ortaya çıkacağı aşikardır. Bu idea siyasi tartışmaların dışında kalmalıdır. devlet tiyatrosunun kapatılması türk tiyatrosuna zincir vurmak anlamına gelmiyor. aksine özgürleştirmek anlamına geliyor. bir daha tiyatro yapılmaması değil, daha fazla tiyatro yapılması anlamına geliyor, biletlerin daha ucuz olması anlamına geliyor, daha kaliteli yapımların seyirciye sunulması anlamına geliyor. en önemlisi kazıklanmamak anlamına geliyor. tiyatrocular arasında adalet anlamına geliyor. şu an 100 sahnemiz varsa bunu 1000 e çıkarmak anlamına geliyor hem de kısa zamanda, daha fazla kaliteli oyuncu anlamına geliyor, daha iyi dekor ve ışık tasarımı anlamına geliyor, dünya tiyatrosu hakkında daha fazla söz sahibi olmak anlamına geliyor. büyük festivaller ve hararetli fikirler anlamına geliyor. tiyatronun az olduğu yerlere daha fazla oyun götürmek anlamına geliyor. bankamatik sanatçılarının sonu anlamına geliyor. çalışan oyuncuların daha fazla geliri olması ve bu sayede sanattan başka bir şey düşünmemesi anlamına geliyor.
http://cerideimulkiye.com/?p=18404
yapılan açıklama bile acınası durumda. bu kurumların çalışanlarının oluşturduğu birlik, "ne olduğumuzu biz bile bilmiyoruz" diyor kısaca.
Daha verimli olmak lazım daha verimli!
- o vakit, trt de kapatılsın! devlet televizyonculuk mu yapar.
düşüncesinde de olabiliriz. ancak bu durumda, şu önemli gerçeği gözardı etmiş oluruz;
trt, yetiştirdiği sanat yönetmenleri, kameramanlar, ışıkçılar, muhabirler, spikerler ve adını sayamadığım birçok meslek erbabının yetişmesine, tecrübe kazanmasına ve popüler olmasına önayak olan, özel televizyon kanallarına eleman transfer eden bir kurum ise devlet tiyatroları da bugün, aynı misyonu yüklenen kurumlar hüviyetindedirler.
unutulmamalıdır ki, televizyonlarımızda soluksuz izlediğimiz dizi filmlerin takdir ettiğimiz aktör ve aktristlerinin büyük bölümü, devlet tiyatrolarının sahne tozunu yutmuş, mektepli ya da alaylı ama meslek etiğini, düzgün konuşmasını, toplum içerisinde nasıl davranması gerektiğini bilen, eğitimli ve saygın insanlardır.
kapatılır mı bilmem! ama devlet tiyatrolarının topluma kazandırdıkları ile giderleri arasında bir muhasebe yapmaktan ziyade, onları, daha işlevsel kılmak, toplumun bilinçlenmesi ve evrilmesi için bir araç olarak kullanmak ve daha yararlı hale dönüştürülebilmeleri için neler yapılması gerektiği hakkında kafa yormak, en akıllıca davranış olacaktır.
sanat bir lüks değildir. sanat bir gerekliliktir. sanat üretilmezse, mustafa kemal atatürk'ün de dediği gibi "bir halkın hayat damarlarından biri kesilmiş" demektir.
sen hala lüks diyorsan, hemen bırak bu lüks işlerle iştigal etmeyi. karnını şu anda doyurduğun kuruma biraz sahip çık be adamım bari. bu ülkede tiyatroya iyi kötü sahip çıkılıyorsa, yat kalk dua et. tiyatro düşmanlığını da sahneden sonra çıkışta kuliste arkadaşlarının arasında yap bakalım sana ne diyecekler.
Sanat bir ihtiyaç değildir. Lükstür. Karnını doyurup, barınak ve güvenlik sağladıktan sonra gelen birşeydir. Sanat üretilmediği zaman hayati tehlike oluşmaz. Devlet gıda yardımı yaparken tüm imkanları seferber edip elde edilen sonuç tatmin edici olmadığında, "elimizden gelen bu kadar" yanıtı bir nebzeye kadar kabul edilebilir. ancak iş sanata gelince farklıdır. öncelikle devlet sanat yardımı yapmamalıdır, ikinci olarak yapılan yardım eksik ya da yetersizse " elimizden gelen bu kadar" diyemezsiniz. yapmayın kardeşeim o zaman. beceremiyorsanız yapmayın. Ayrıca Dt kapanırsa, bu kadar tiyatrocu ve sahne yok olmayacak herhalde. yine aynı işten para kazanacaklar ancak bu sefer hakederek.
tiyatro haluk bilginer değildir. o bir oyuncudur, her insan gibi düşünceleri vardır ve düşüncesini söylemek konusunda özgürdür. ancak haluk bilginer dedi diye bir fikre sahip çıkıp onu savunmak, kanıt diye bunu göstermek düşünce sahibi olmak demek değildir.
