asil bir aileye mensup, zengin bir insan olan hz. peygamber; dönemin büyük devletlerine (iran ve bizans)diz çöktürdükten önce ve sonra çoğu zaman, çevresindeki arkadaşları gibi yiyecek yemek bile bulamıyordu. öldüğünde servet namına hiçbirşey bırakmamıştı. oysa ardılları olduğunu söyleyen, müslüman toplumların bugünkü yönetimde bulunan (kral,sultan, başkan, prens, başbakan v.s.)müslüman yöneticilerinin(herhangi bir devlette olabilir) devlet erk'ini hangi saikler için kullandığına işaret eden trajedik durumdur. siyasette temelde eleştirilmesi gereken düşünce bu olmalıdır.
şu aralar islam ın en çok etkilendiğim infak anlayışının en çarpıcı görüntüsüdür.
kimseyi etkilemek istemem ama şu düşüncemi de anlatmak isterim.
bir yanda çokça kötülenen dünya malı, bir yanda allah ın rızası.
malum dünya malı kazanılırken bir sürüde tuzağa düşme ihtimali var. mal canın yongası, doğru sözü var. yani mal kazanırken muhakkak canından bişeyler gider.
işte bu zorluklarla kazandığın malı, her ne sebeple olursa olsun kazanamayanlara dağıtıyorsun.
+ohhhhooo. pilot ne diyon sen ya.
-e ben demiyorum. bak islamı bize anlatan demiş ve uygulamış.
öncelikle söyliyeyim de bende bunu zerre uygulayabilmiş biri değilim. çoğu insan gibi. ama islam a hizmet ediyorum diyenler ne kadar uyguluyor ona bir bakmak lazım.
ne zaman kazanıp kazanıp dağıtan kendisine gecinecek kadar bırakan birini görürsem ona saygı duyacağım.
lafım özel bir kesime değildir. bu eksiklik binyılların eksikliğidir.
allahın; 'sizden bir karşılık beklemeyen, doğru yola erdirilmiş insanlara uyun' dediği,islam dininin mensuplarının tercihlerine ve yöneticilerine bakınılmalıdır.
