tam bir ticarethane kurumlarıdır.
şöyle anlatayım; doktora gittiniz size bir ilaç yazdı ancak bu ilaç hastaliginizi sadece yatıştırıyor tam geçirmiyor ve ilaç bittigi zaman tekrar ilaç alıyorsunuz tekrar reçeteye yazdırmakta muayne parası işliyor. işin başka bir yanı ise hastalıgınızı tam gecirecek ilacta var ancak sgk bunu karşılamıyor. ( hadi gidip eczaneden parayla alalım diyelim) ancak doktorlar bu ilaçların varlığından bile bahsetmiyor sebebi yok.
türkiye cumhuriyetimizin vatandaşlarına sağlık hizmeti sunulmak üzeri açılmış yerdir.
bugün bir rahatsızlığım sonucu polikliniğine internet üzerinden randevu alarak gittim işte tek olması gereken kısım budur. hastane içinde fişimi aldıktan sonra sıra beklemeye başladım sıra bekleyen ve araya kaynamak isteyen insanlara bakarak. yaklaşık 30 dk bekleyiş sonunda kapının yanındaki monitörden adımın geçmesi ile sıra bana geldi, günlerdir çektiğim ağrı'nın sona ereceği düşüncesinin verdiği mutluluk ile içeri girdim, ama oda ne içeride 3 tane daha hasta var, bunlar olabilecek şeyler diyerek onlar geçtikten sonra sonunda doktor bana sordu neyin var diye? derdimi 2 cümle ile anlattım o ise yerinden bile kalkmadan beni 15 sn içinde sözde harika muaynesini ederek ilaç yazdı ve tembihlerde bulunarak gitti, şimdi soruyorum günlerdir çektiğim ağrının karşılığı 30 sn'lik bir doktor randevu ile mi sınırlı, bu doktorun böyle davranması devlet hastanelerinde çalıştırılan 3-5 doktorun az olmasından dolayımıdır. bunlar az ise bunlar çıkıp nasıl sağlık hizmetlerinde reform yaptık sıra beklemek yok!? doktor seçme özgürlüğü (3 adet doktor)!? iyi şartlarda hizmet (oradaki çalışanlar kesinlikle hizmet etmiyor)!? tek olan sistem ise randevu sistemin çalışmasıdır. allah razı olsun beni 30 sn muayene etmek zorunda bırakan insanlardan.
hastalik hastasi bir millete hayatta yetmeyecek hastanelerdir. yetrliler mi? degil tabii ki. gunes balcikla sivanmaz, tenekeyi parlatsan on kurus etmez. *
mermer merdivenlerinin hep en yoğun kullanılan kısımlarının kırılmadan eğrileşmiş olduğu, çalışanların en küçük kargaşada hastalarla tartıştığı hastanelerdir. genelde tavanları basık, ışıkları loş, çalışanları asık suratlı ve sanki tehditle çalıştırılıyorlarmış gibi isteksiz, ayakta durmaya mecali olmayan hastaları kuyruklarda saatlerce bekletecek ve üstüne sistemi de beş, olmadı on dakikada bir çökecek profesyonellilik ve iş disiplinliğindeki hastanelerdir yurdumdaki modelleri.
edit: yurt dışında sistemim teklerse entrymi editlemeye gelirim.
tam bir organizasyonsuzluk ve keşmekeş kumkuması. bir şey ancak bu kadar zorlaştırılabilir ve karmaşıklaştırılabilir. yani doğayı kendi haline bırak bu kadarınız beceremez.
