kontrolün kendinden çıktığı durumlarda, yaptığı işlerin sanki kendisinin yapmadığını düşünen ve bunu düşünürken unutan sonra hatırlaması zaman alan kişi zannetmesi. burada şair ne dediğini bilmiyor, galiba.
yav hani birşey yaparsın sonra ''lan bunu ben mi yaptım'' dersin işte o. hallahım yaa[gülücük]
-ya aşkım baksana bi.
-ahh, noldu hayatım, oohh uhh
-biraz önce ben boşaldım de mi?
yoğun stres, zihinsel yorgunluk gibi faktörler unutkanlığa neden olabilir. isimleri, telefon numaralarını, eşyalarımızın yerini, söz verdiğimiz halde arkadaşımızı aramayı, alış verişe çıkarken alacaklarımızı unuttuğumuzda "bugünlerde çok unutkan oldum" deriz. Bu durum bazen sorulan soruları tekrarlama, yolları, mekanları karıştırma, işte verimliliğin düşmesi, çevreye ve hobilere ilgide azalma ile de kendini gösterebilir. Oysa günlük yaşamı çok etkilemediğini düşündüğümüz unutkanlıklar, ileri yaşlarda görüldüğünde halk arasında "bunama" olarak bilinen "demans" adlı hastalığın habercisi olabilir.
bir ev kızı hastalığıdır. kimi zaman benim gibi ağır toplarada sirayet eder. üni yıllarında lan pencere, lan tencere, lan pc, lan tv diye diye 4 kere yolun yarısından eve dönmüşümdür. eğer tv ye bakmak için geri döndüğüm sefer anahtarlarımı içerde unutmasaydım kesin beşinci seferde dönerdim. anahtarı unuttun nasıl girdin içeri diyenlere geliyore: ev arkadaşı
arkanı toplayacak bir anne vs. olmadığı durumlarda daha çok olur bu. tam evden çıkıyosun ocağın altını kapattım mı? saç düzleştiriciyi fişten çektim mi? oysa anamın evinde böyle mi? anniş ben kaçtım ocakta yemek var unutma bu kadardır. herkesin poposunu toplayan olsa böyle bir sorunu olmaz.
