dev çiçek
sonsuz bir yokluk
kipirtisiz,sessiz,alabildigine karanlik
susuz,havasiz hiçbir seysiz
yokluk iste!!
olmayan zamanlarin olmayan bir yerinde ilk kez kipirdadi
bir çift dudak, bir çift göz ve bir çift el
ve ilk varligin tohumlari atildi yoklugun ortasina
ve bir çiçek büyüdü;
renksiz,kokusuz,dikensiz,yapraksiz
yalnizca bir çiçek ve büyüdü
hiçbir sey istemeyerek
susuz,havasiz,isiksiz,topraksiz
büyüdü,büyüdü,büyüdü
düsüncelere sigabilen bütün büyüklükleri asti
ve bütün güzelliklerin göklerine ulasti
su istedi,toprak istedi,hava istedi,isik istedi
böcekler,baska çiçekler,güzellikler
ve en çok onu koklayacak bir insan,
bir can istedi
sevgisini,güzelligini görecek bir can
yalnizca bir can ve bu arzuyla yanip tutustu durmadan
isindi,isindi tutustu kizarmis dev yapraklar,
sicacik bir dogumun mutluluguyla kivrildi
ve milyonlarca yanardag gibi patladi,
dagildi paramparça yoklugun ortasina
ve simdi görünce yalnizca sevgiden olusan
kendi parçaciklarinin sevgisizlikten kuruduklarini,
birbirlerine düsman olduklarini
o dev çiçek agliyor,agliyor
gülecegi günü bekliyor,
bekliyor....
