Bu filmden beklentiniz görsellik açısından olursa adrien brody oyunculuğundan bu anlamda bir şey beklememeniz gerekir. konu icabında bakarsanız öğretici nitelikte olduğunu ve filmden insanların baskısıyla ilgili anlamlı cümleler yakalayacağınızı söyleyebilirim.
Edebiyat Öğretmenlerinin izlemesi daha anlamlı olabilir. https://galeri.uludagsozluk.com/r/1722941/+
Her oyunculuğunda var olan bakışlarında bi' hüzün var. Gülse bile hüzünlü.
Karamsarlık, kasvet, böyle bir can sıkıcılığı.. iliklerine kadar bıkmışlık hissettiriyor. Ekspresyonist filmleri bu yüzden seviyorum sanırım. Rahatsız etmeli, düşünmeye sevk etmeli, sorgulatmalı..
Kendimi bildim bileli film izlerim. Kesinlikle en kaliteli, anlamlı, eğitici filmdir.
Keşke türkçe dublajı olsa ama malesef ne kadar sikindirik filmleri çeviren şirketler bu filmi s geçmiştir.
Adrien brody nin oscarlık performans sergilediği film.
Öncelikle performanslar çok iyi özellikle adrien brodynin performansı.
Ve filme gelince her ne kadar tür olarak psikolojik dram filmi olarak görünse de aslında çok sofistike bir film
Bunun yanında etkileyici bir senaryosu var fakat kurgu biraz yetersiz ve çok iç içe çoğu yerde karmaşıklaşabiliyor hatta asıl olaylardan sapma gösterebiliyor tek bir duygu/düşünce veya olay üzerine yoğunlaşılsa akabinde bundan çıkarımlar amaçlansaydı daha etkileyici net bir film olacaktı.
Özellikle kendini geliştirmek isteyen eğitimcilerin izlemesi gereken bir filmdir. Bulunduğu ülkenin eğitim sistemine ve sosyal hayatına iyi bir eleştiri örneğidir.
Tamamen hayatı eleştiren hani bir öğretmen geldi bütün öğrencilerin hayatı değişti mutlu son falan bu filmde öyle şeyler yok gerçeği anlatıyor izlerken,insan sıkılabilir depresyonda olan bir insan bence izlememeli çünkü hayatı ve içerisinde ki kötülükleri anlatıyor.Yaş ilerleyince tekrar bir daha izlenmesi gereken film.
çözümsüzlüğümüze ithafen. boğulmak üzere olan birinin denizine okyanus yada bir damla ekler gibiydi. herşeyi çıkmaza sokan zaten biz değil miyiz. umutsuzlugunuza boş kelimelerle yalnızlık ekleyen biz değil miyiz. soru işaretleri ekleyemem bu sözlere. biziz herşeyi mahveden birbirimiz dibe çeken öldüren çirkinleştiren olmayan sözcüklere olmayan yakıştırmalar yapan biziz. varlığımı reddedip bunlardan kurtulmak isterdim.
Filmin gidişatı o kadar uysal ki, yaşattıklarını yaşamana izin veriyor adeta. Sindiriyorsun sende olan duyguyu başkasında görüp yanlız olmadığın hissini.
Film kimseyi ön plana çıkarmamış. Herkes ortak, hepsi yüklenmiş sırtına yüklerini, benimki en ağır diye yarışa girmemiş karakterler.
sonunda tüm okulun el ele tutuşup şarkı söylememesi, müdirenin koltuğunu kimseye kaptırmaması, henry'nin kalıcı öğretmen olmayışı, en gerçek çıplaklığı ile bitmesi filmi değerli yapan. Umut vermeden harekete geçmeye tetikleyen akış ve son...
Herkes sefil hayatına geri döndü... Olması gerektiği gibi...
Filmi öneren (bkz: kurgucu) arkadaşıma teşekkürü bir borç bilirim.
dün akşam bir yazar arkadaşın (bkz: ağlatan filmler) konusu başlığında gördüğüm entry sayesinde izledim. az önce yine izledim olağanüstü bir film beni darma duman etmeye yetti.
gerek köpek yavrusu bakışlarıyla adrien brody'nin gerekse diğer oyuncuların efsane performans gösterdiği 2011 yapımı film. artık bıktığımız ideal öğretmen temli filmlerden çok başkadır bu film. hem öğrenci hem de öğretmen psikolojisinin ilk defa bu kadar 'gerçek' biçimde verildiğini gördüm. camus reyizden alıntı ile başlayınca anlıyorsunuz zaten öyle sıradan gençlik filmi olmadığını.
--spoiler--
hissiz olmak kolaydır, bir şeyi önemsemekse cesaret ve ahlak ister.
mücadele etmemizin sebebi dünyayı değiştirmek değil, dünyanın bizi değiştirmesine izin vermemek.
--spoiler--
herkesin izlemesi gereken film demeyeceğim çünkü herkesin anlamayacağı bir film. alçak gönüllü olmaya gerek yok. "detached" olmuş, olan, hisseden herkesin izlemesi gereken bir film. ve özellikle eğitimcilerin izlemesi gerekiyor. aslında söylenebilecek pek fazla bir şey yok bu film ile ilgili. düşünceler duygular izin vermiyor zaten. insanı kendi sessizliğinde çığlıklar atmaya sürekleyen bir şey bu.
