Şimdiye kadar sahip olduğumuz bilgilerin tümünden şüphe edelim Yeni bir yapı oluşturalım, metodumuz şüphe, şu an her şey bir rüya bir kandırmaca olabilir fakat Her şeyden şüphe etsem de şüphe eden benden şüphe edemem şüphe ediyorum zihnimi kullanıyor ve düşünüyorum o halde varım.
"uzaktan daire şeklinde görünen şeylerin yaklaştıkça kule olduğunu anladım. bu, şimdiye kadar öğrenmiş olduğum tüm bilgileri sorgulamam gerektiğinin başlangıcı oldu. bildiğim tek şey yaşayarak öğrendiğim şeydir."
Diferansiyel denklemleri akla getiren matematikçi. Ama asıl ünlü olmasının nedeni, aziz augustinus'tan yaptığı geliştirilmiş alıntılamadır;
"Kuşkulanıyorum, öyleyse varım"
-aziz augustinus
"Düşünüyorum, öyleyse varım"
-rene descartes.
https://m.uludagsozluk.com/e/33337320/ Evet bu bilgiye descartes aşırı derecede şüphecilik ile ulaşmıştır. Geçmişte bildiği her şeyi yanlış sayıp ( neden şüpheli değil de yanlış saydı bilmiyoruz) second mediations’da bu şüpheciliğin aslında ona tek bir bilgi sağladığını fark etti. Var olduğu, çünkü şüphe etmek için var olması gerekirdi.
Cogito ergo sum’a şu eleştiriler getirilmiştir.
1 - eğer kişinin kendi varoluşu sezgisel ise bu sezgi ne tür bir sezgidir? Varolduğumu hemen anladım mı yoksa düşündüğüm ilk sezgiden mi yola çıkarak bunu düşündüm?
2 - bu ise 18. Yüzyılda yaşayan Alman filozof Lichtenberg tarafından yapılmıştır. Kendisi “ Descartes’in ben düşünüyorum diyemeyeceğini öne sürmüş ve bir düşüncenin devam ettiğini söyleyebileceğini söylemiştir. Ancak bu söyleme de Nietzsche bizzat “ şüphe ettiğim, anladığım, istediğim için o kadar açık ki bunu kanıtlamak için başka bir kanıta ihtiyaç yoktur”.
Düşünüyorum.. o halde varım. Ben düşünen bir şeyim. Bu önermeye en şiddetli itiraz kant tarafından yapılır çünkü insan düşünen bir "şey" değildir. Aslında kant'ın ciddiye aldığı kadar, spinoza hazretleri de dekart'ı eleştirir hemde görmezden gelerek. O etika kitabının bir yerinde "insan düşünür" der ve geçer, hiç üzerinde durmaya değer görmez.
son şüphe bükücü! kendi varlığını düşünmesine dayandırmayan düşünür.
bahsi geçen konunun yer aldığı eserin adı meditasyonlar'dır. (bkz: meditasyonlar)
descartes'ın bu eserinde düşünce basamakları ile tanrı'nın varlığını ispatlar.
ünlü sözü ''düşünüyorum öyleyse varım.'' deyişini ilk basamaklarda doğru kabul etse de kusursuzluk fikrini insanlara veren kusursuz bir tanrı'nın varlığını ispatladıktan sonra kendi varlığını tanrı'nın varlığına dayandırır.
Descartes insanın düşünen bir varlık olması dışında, aynı sezgisel kesinlikle daha fazla bilgi elde edip edemeyeceğini sorar. Mükemmel bir varlık hakkında da açık ve kesin tasavvura sahip olduğunu fark eder. bu tasavvura her zaman sahip olmuştur ve bunun kendinden kaynaklanamayacağı besbellidir.
Mükemmel bir varlık tasavvuru kendisi mükemmel olmayan bir varlıktan kaynaklanamaz descartes'a göre. demek ki mükemmel varlık tasavvuru bu mükemmel varlığın kendinden çıkıyor olmalıdır -başka bir deyişle, Tanrı'dan. Dolayısıyla Descartes için tanrı'nın varlığı, düşünen birinin bir düşünen Ben olması olgusu kadar apaçık bir şeydir.
(bkz: cogito, ergo sum)
(bkz: düşünüyorum öyleyse varım)
