Ketumumdur biraz, yok bir şeyciyimdir. Ama Zaman zaman bu ihtiyacı hissettiğimi anlıyorum. Dertleşecek, daha doğrusu beni dinleyecek biri olmadığını görüp rafa kaldırıyorum.
Derdini anlatmak isteyen yakınınızın, Sadece dinlenilmeye ve anlaşıldığını hissetmeye, her durumda yanında olduğunuzu bilmeye ihtiyacı vardır. Sormadan akıl verilmemeli mesela. Onun da aklına geliyordur ne yapması gerektiği ya da nasıl olması gerektiği ama imkansızdır belki.
Barinma beslenme gibi temel ihtiyaçlardan alta kalir bir yani yoktur. Insan bazen derdine karsisindaki insanin da cozum bulamayacagini bilmesine ragmen icini ona dokmek ister cunku o an istedigi tek sey birisiyle konusmaktir cozum bulmak değil.
Herhangi bir olumsuzluk hâlinde, yani haftanın 5-6 günü had safhada hissettiğim ihtiyaç. Bi tek bende mi bu kadar yüksek de sürekli birilerine bi şeyler anlatma isteği içindeyim acaba? Şu an yine tepelere oynuyor bu ihtiyaç, utanmasam özel mesaj almak isteyen sözlük yazarlarına Entry giricem mk.
vakti zamanında bi arkadaşım bana " insan hayatta hiç tanımadığı biriyle muhakkak dertleşmeli " demişti ...
dertleştik dinledim ve bi daha görüşmedik .
Her insanın ihtiyaç duyabileceği şeydir. Şair kağıdıyla dertleşir, mahkum duvarlara yazarak,teslim olmuş insan dua eder, kimi annesiyle, babasıyla ama en çok maşukuyla dertleşmek ister herkes.
