Bir insan nasıl Şair olur?
Beyhude bir ömür geçirerek; dert, ıstırap ve elemlerin o büyük deryasına açılmadan olabilir mi? Hiç sanmam. Şair, kesinlikle bir derdi olan, başkalarının derdini benimseyen veya dertsiz halinden kaçıp dert küpü insanların hırkasını kalbine çekiverendir.
Şunu söylemek bu aşama da doğru olacaktır, her dert sahibi şair değildir; fakat her şair dertlidir.
Dert, burada üzüntüyü ve acıyı, aşkı ve sevgiyi, ideolojiyi ve davayı, kısacası uğrunda koşmaya insanın kendino adayabileceği her şeyi kapsar. Şair bir çok şeyden etkilense de derdi şiirinin ve kelimelerinin kaynağıdır. Bir bakıma şair olan derdini tanıdıkça daha fazla ona kendini bağlar. Bu bir aşksa bir yerden sonra aradaki sebep kaybolur, bir ideolojiyse bir yerden sonra orada da sebep ortadan kalkar.
Günümüzdekiler gibi dertsiz tasasız olup eline kalemi alıp şiir yazmakla şair olunmaz! Şairlerin önce öğrenmesi gereken derttir! Dertsiz şairin, bir damın üzerine çıkıp yüksekten atlayan tavuktan farkı yoktur. O tavuk gibi bir müddet havada uçar (düşmek bu aslında) sonra ise az öteye yere konuverir. Tavuklar Uçamaz!
