attığı her adım bir dert olan, dertlerden başını kaldıramayan insan tipi.
etrafımda var böyle birkaç insan. dertleşemiyorsun adamlarla, daha doğrusu sen derdini anlatamıyorsun. çünkü her daim senden daha dertli çıkıyorlar ve üzülüyorsun sonra durumlarına. kendi dertlerin, onlarınınkinin yanında derdini sikeyim butonu gibi kalıyor. hafif yüzüm asık geliyorum işe, ne oldu diye soruyor. yok birşey, gece uyku tutmadı üçte yattım diyorum. ohoooooo o da birşey mi ben beşte yattım diyor. sevgilimle bozuğuz biraz diyorum, biz boşanmak için dava açtık diyor. iş yerimde mutlu değilim diyorum, cebinden istifa dilekçesi çıkarıyor. hafif bir kaza yaptım araba serviste diyorum, benim ki pert oldu sigortadan parasını almaya çalışıyoruz diyor. konuşturmuyorlar beni, dertleşemiyorum lan kimseyle. beterin beteri diye bir laf var ya, işte etrafımda ki insanlar beterin beteriymiş meğerse. suya, dağa, taşa anlatacam lan artık derdimi...
edit: başlık başıma.
