dertten uzaklaşmanın en kolay yönetemidir belki de. bir bakıma da daha kötüsünü düşünerek haline şükretmektir. sık sık yaparım ama pek dinleyerek değil, okuyarak ve görerek. sonra düşünür ve kendi derdime şükrederim. ailesi gözleri önünde katledilen insanları, işkenceye maruz kalanları, kıtlıktan hayvan idrarı içenleri, beş kuruş para için sabahtan akşama kadar çalışanları, suçu üstüne kaldığı için haksız yere yıllarını hapiste çürütenleri... düşündükçe "bende ki de dert mi be?!" derim, "varsın sevgilim terketsin, karnım ağırsın, ayağım kırılsın, param çalınsın" vs.* diye düşünür ve rahatlarım. her şeyin Allah'tan geldiğini hatırlamaya ve sabretmeye çalışırım becerebildiğim kadar. bence siz de deneyin, inanın insanı çok rahatlatıyor.
güleriz ağlanacak halimize , derlerdi eskiler. sanırım yapılan şey de tam olarak bu . başkalarının dertlerinin büyüklüğü , bizim dertlerimizi önemsizleştiriyor. fark etmeden şükür eder hale geliyoruz. sonrası rahatlama hali.
Derdin varken dert dinlemek biraz isyana davetiyedir. Mesela bi anda:
-Gel, gel, sen de gel! Güzin ablayım di mi ben gel ulan!
Gibi tepkilere yol açabilir.
