''Bavyera eyaletindeki Volkenschwand ilkokulunun müdürü Hans Dasch, sakızın beyin hücrelerini uyardığını ve konsantrasyonu artırdığına ilişkin araştırmalara işaret ederek, bu faydalardan dolayı öğrencileri sakız çiğnemeye teşvik ettiklerini belirtti.
Dasch, bu yöntemin bir süredir denendiğini belirterek, "Kimse sakız çiğnemek mecburiyetinde değil, ancak sakız çiğnemenin konsantrasyona ve özellikle yazılı sınavlarda stresi azaltmaya yardımcı olduğunu gördük" dedi.''
kişi uzmanlaştığında ve bağımlılık olduğunda derste oturmak kadar sıradan bir eylem haline gelir. derste sakız çiğnemek değildir artık mesele yani "derse gireyim de bi sakız çiğneyeyim amuniyim ya" denmez, hep çiğnenir zaten o. damağa yapıştırma ve ön dişlerle çiğneme her zaman gizler onu.
hoca derse girmeden az önce kavuşulan sakızla bir türlü vedalaşamamanız sonucunda gerçekleşir.
dün sertaç canbolat hocamın dersinde yapmak zorunda kalmış ve utanmış olabilirim biraz.
hep tetikte olmak gerekir.hoca arkasını dönünce sakızı çiğner, sana dönünce sakız yokmuş gibi davranırsın. gereksiz yere adrenalin salgılanmasına neden olur.
karşıdaki kişiye yapılan bir saygısızlıktır bence. düşünsenize orada birine bir şey anlatmaya çalışıyorsunuz ama kimsenin umurunda değil, bir de geçmiş karşına sakız çiğniyor kimisi. hoş değildir ne olursa olsun. ayrıca ortaokulda bir öğretmenim bu durumu farkedip arkadaşımızın kafasına bir güzel yapıştırmıştı. sonuç: çocuk ertesi gün kazınmış kafayla geldi okula. yapmadan önce düşünmek lazım, empati kurmak lazım.
Bazen sirf eglence olsun diye yaptigim eylem. Neredeyse sevmeyen ogrenci yoktur bu eylemi, herkesin basindan gecmistir. Farkedildigi takdirde dise yapistirilmasi veya yutulmasi gerekir.
öğretmen tarafından farkedildiği takdirde "nedir o ağzındaki?" sorusuyla birlikte çöpe atmanız gereken sakızın çiğnenme durumu. farkedilmezse tenefüse çıktığınızda bir zafer edası takınırsınız. eğer öğretmen görürse vay halinize.
