pek hörmetli bir arkadaşımızın "cinefantastique" kelimesini "çaynastiküğ" olarak okuması sonucu olan şey. hatta aklınıza geldikçe tuvalette, otobüste ve en önemlisi, cenazelerde falan da kahkaha attırır.
bitmek tükenmek bilmez. hoca gülme dedikce de gülersiniz. en sonunda sınıftan atılırsınız. kapıyı kapattıktan sonra da gülme krizi tam anlamıyla patlar. yerlere yatarsınız.
milli güvenlik dersinde arka sırada, başını koyup uyuyan arkadaşın horlaması üzerine vuku bulmuş bir hadisedir. sinirli binbaşının gazabına uğranılmıştır.
ders: din
din kültürü kitabında abdestin bozulma sebepleri bölümünde yellenmek yazıyordu onu gördüğüm anda gülmeye başladım 6. saatti ve baya sinirlerim bozulmuştu. sıra arkadaşıma gösterdim ama o tebessüm bile atmadı ben ise krize girene kadar güldüm koca sınıfta bir tek ben kahkahlarla gülüyordum en sonunda hoca bağırdı ve sessiz bir şekilde dudaklarımı yiyerek ders sonuna kadar gülmeye devam ettim inanın bana efendiler çok zor bir durumdu.
lisede kimya dersinden sınav oluyorduk, sıra arkadaşım elif bacağına kopya hazırlamıştı, kız sıyırıp sıyırıp bakıyordu. hemen onun yanında ki diğer arkadaşımda yapmaması gereken o espiriyi yaptı.
'' kız bari ağda olsaydın be''
ay bana bi gülme krizi geldi, azımı kapasam da ses çıkıyordu ve malesef izin alıp lavaboya gittim. tabi kriz geçmediğinden dolayı sınava girip devamda edemedim. ama hoca kıyamadı bana ertesi gün masasına oturtup tek başıma sınav yaptırdı.
7. sınıfta, fen ve teknoloji dersindeyiz, muhtemelen geyik yapma amaçlı ezik bi kız arkadaşımız söz alıyor ve hocaya soruyor;
-hocaaağm, kuyruk sokumu nerdeee?
sıra arkadaşımda sadece benim duyabileceğim bi ses tonuyla
-götünün tam ortasında!
dil ve anlatım dersindeyiz öğretmen anlatıyor: "ben çocuğuma bakamıyorum ya üf neden doğurdumki" der. bizim bir arkadaşta: "hocam bakamayacaktınız neden doğurdunuz". öğretmenden cevap : " doğurdukta gevur mu olduk oğlum". çok gülmüştük.
çok kötüdür lan çok kötü. geride bıraktığımız öğretim yılının ilk döneminde başıma gelmiştir bu hadise. uludağ üniversitesi eğitim fakültesi'nde eğitim bilimleri dersindeydim. hocamız da edip koşar, tanıyan tanır. çok sert bir adam değildir ama derste ders işler, sivrilirseniz de belanızı siker.
neyse, bir konu üzerine çocuklarla ilgili örnek verirken 'mesela arkadaşlar bir çocuğa bir kilo pamuk mu ağırdır bir kilo demir mi diye sorduğunuzda..' diye bir cümle kurdu ve en önden bir arkadaş da hocanın cümleyi bitirmesine fırsat vermeden ciddi ciddi 'demir değil mi hocam' demesi üzerine öyle bir gülesim geldi ki kendimi siksem rahatlayazdım o derece diyeyim. halbuki ortada öyle hayvani derecede bir durum yok lakin gülmemem gerekiyor ya illa gülecem amına koyim. aklıma lisedeki istiklal marşı sıraları geldi birden.
kendimi gülmemek için öyle bir sıktım öyle bir sıktım ki burnumdan kan gelmeye başladı suratım yeni 31 çekilmiş y.rrak başı gibi kıpkırmızı olmuş. en son baktım ki beyin kanamasından ölmek üzereyim bastım kahkahayı. öyle hunharca gülüyorum ki görseniz napıyor bu amk liselisi der uzaklaşırsınız. hoca bana 'noluyo lan' bakışları attıkça füturssuzca çığlıklar attım sırada defalarca kıvrandım. arkadan biri de hocam çoğcuğun ağzı kanıyor demez ki. herkes başıma toplandı biri kolonya döküyor biri bileğimi ovuşturuyor falan, hocanın da ödü patladı tabi. ben hala gözlerimden yaş gele gele gülüyorum. herkesin şok oluşunu fırsat bilip arada öğrenci işerindeki dallamaya ve bölüm başkanına sövdüm. burası şakaydı. o günden sonra benim gerizekalı olduğumu düşünen çok oldu. hoca da yazık lan amk salağına deyip bb ile geçirdi sağolsun.
--spoiler--
günün birinde rahibin teki azmış. rahibelerin mantar toplamaya gideceği gün aletini beyaza boyayıp çalılıkların içine kendini kamufle etmiş.
1. küçük rahibe gelmiş dans ede ede mantar toplamaya başlamış.
1 mantar, 2 mantar ,3 mantar 3 mantar kopmuyo demiş bırakmış.
biraz daha iri rahibe gelmiş başlamış.
1 mantar 2 mantar 3,3 eeeh neysedemiş bırakmış.
rahip acayip zevke gelmiş.
iri yarı rahibe gelmiş başlamış.
1 mantar 2 mantar 3 mantar 2 patates.
--spoiler--
şimdi bu fıkrayı neden anlattım.
ders: biyoloji
konu: mantarlar
hocamız her mantar dediğinde kendi kendime gülüyorum birde kadının kafası da mantara benziyordu kısa kabarık saçlar falan. nasıl gülüyorum ama salyalarım akıyo artık o derece. neyse kadın iyicene sinirlendi. kalk ayağa p.s.k.t. dedi.
kalktım.ama hala gülüyorum
-çık dışarı dedi.
devamsızlığım 18 gün oldu yapmayın etmeyin hocam dicem ama diyemiyorum gülmekten.
netice o ki (bkz: konuyu bağlayamamak) beni dersten attı ve yok yazdı. yıl sonunda da bıraktı uyuz.
şimdi düşününce bile beni güldürebilen olaydır. şöyle ki :
bizim sınıf amfi, ben hep arkalarda otururdum ki 150 kişilik sınıfta konuşsak da gülsek de hiç dikkati çekmezdi.
bir gün bir piç arkadaşımızın gazıyla ders dinlemeye, not almaya en ön sıraya oturduk. ki bu arkadaşın dersle uzaktan yakından alakası yok; bırak dersi 2 kelimeyi bir araya getiremeyen bir çocuk. hoca buna hiç birimizin bilmediği, arkadaşın anlayamadığı bir soru sormaz mı!!! tabi bu çocuk bir bakış baktı ki artık benim fitil alevlendi, o dersi bitirene kadar gözümden yaş geldi, içeri doğru sıçmayı orada öğrendim. hayatımın en zor ve en keyifli dakikalarıydı hocadan fırça yemeden ve sınıfa rezil olmadan beklemek orada, bir daha önde mi oturmak, allah yazdıysa bozsun.
Çok sevgili ingilizce hocamın sinirden gözünün döndüğü anlardan biriydi. Hatta o kadar sinirlenmişti ki bu kuralı benim oyunlarıma göre oynayacaksınız gibi bir cümle sarf etmişti. Bütün sınıf gülemiyoruz da korkudan. Ama çok iyiydi ya, hala hatırladıkça gülerim. Bu da böyle bir anımdır.
lise 1. sınıfta, hapşıran edebiyat hocasına tüm sınıf bir ağızdan, "çok yaşayın hocaaam, çok yaşayııın, çok yaşayın hocaaaammm vuuaaaaaaaaağğğ" şeklinde böğürme ile gülme krizine girmektir. lise 1'in en unutulmaz anılarından biridir.
