benim, sensin, o. her çocuk başarılı olmak, okumak, 100 almak, doktor, mühendis olmak zorundadır bizim ülkemizde. biliyorum bunu hepiniz düşünüyorsunuz. ama yaşadığım bir olay bana bu entry yi girmek zorunda hissettirdi.
dün gece kuzenlerimde kaldım. kuzenimin bugün sosyal sınavı vardı. eniştem iyi bir insan* olmasına rağmen dersler konusunda çok katı. neyse biraz çalıştık*. az önce geldi 77 aldım dedi, çok üzgündü. ya üzme canını oğlum ne olacak ki dedim. eniştemin ona matematikten 96 aldığında kızdığını duyunca hak verdim ama. ya amına koyayım 96 lan 96. neymiş 100 bekliyormuşsun sen. bekle enişte ne yapsın çocuk!? motor mu bu?! el insaf ya!
edit büdüt: ben liseliyim kabul de çocuk daha 5 e gidiyor amk.
şimdiden yarış atı yapılmış çocuktur. insan o çocuk androit değil hata yapabilir illa tek bir şeye şartlayarak onun hayatını kaydırmaya ne hakkı var o ailenin.
edit: eksileyen arkadaş ya o yarış atı yapılan çocuğun annesi veya babasısın yada androitsin her ikiside olsan sana söyleyeceğim şu bu dünya insanlara ait bir yer git kendine başka bir gezegen bak aramızda androit istemiyoruz !
tikleri olan psikopat çocuktur. ha ben değilim bir arkadaşım *. hatta istisnasız her gün geometriden çözemediğin soru var mı diyen bir arkadaşımdı. hey gidi günler.
