zamaninda lisede arkadaşımın başına gelen durumdur.
lise 2 deydim o zamanlar , dersimiz matematikti her zaman ki gibi sınıfta hocanın ve sessizliğin egemenliği hakimdi, yanımda ise esmer,imanli,sessiz sakin arkadaşım zinnur oturuyordu...
dersin bitimine 20 dakikalik bir süre kalmıştı, çoğunluk dersi dinlemiyor başka işlerle uğraşıyor, hoca ise gümbür gümbür ders işliyordu biz iyice sıkılmıştık zaman da geçmek bilmiyordu napsak etsek diye kara kara düşünürken, tam o sırada bir yerden ezan okunmaya başladi,herkes noluyor filan derken birden zinnur cebinden telefonunu çıkartıp hiç bir şey olmamış gibi ezan alarmini kapatti. tüm sınıf gül gül öldük .
hayatımda unutamayacağım güzide anılardan biridir.
üniversitedeki psikoloji hocamın alırım onu senin bir tarafına... devamını sen biliyorsun deyip hislerini açık açık dile getirdiğini hatırladım. nostalji oldu. ya hiç böyle telefonunda ezan sesi gelmeli bir anım yok eksikliğini yaşadım resmen.
