Bir çocuk vardı o zamanlar. Daha doğrusu birçok çocuk vardı da bu sonuncusuydu.
Ben o zamanlar kütüphaneye ders çalışmaya geliyordum. Çocuk da hafta içi grubundaydı. Gel git bu çocuk benle konuşmaya, yanıma gelmeye başladı. Öyle konusuyoduk. Ama ben o zamanlar süslü püslü, biraz burnu havada bi tiptim. Herkesle konuşmazdım.
Bu çocuk da zaten çekine çekine konuşurdu. Halbuki yakışıklıydi da. Bi de dersane ikincisi falandı. Neyse.
Öyle bi dönem konuştuk bu çocukla ama araya sınav falan girdi. Çıkamadık. Çok üzüldüm. Keşke çıksaydık dediğim az insanlardan biriydi. Iyi çocuktu. Acaba şimdi noldu...
sürekli arada sınav olduğu için sadece platonikte kalarak gümbürtüye giden kızlardır. üniversite bitmesine rağmen halen arada sırada akla gelir, lan keşke konuşsaydım denilir.
