eğitim sektöründe paralı eğitimin temelini oluşturan öss(öğrenci seçme sınavı), dks (dikey geçiş sınavı), lgs(liselere giriş sınavı).... vb yök, milli eğitim bakanlığı gibi heryerin açtığı sınavlara okullarda verilen eğitimin eksiz yetersiz olmasından (bunun sebebi de kendileridir) kaynaklı öğrenci hazırlayan kurumlardır. irili ufaklı yüzlerce dershane bulunmakla beraber son yasal düzenlemelerle tek şube dershaneler yavaş yavaş kepenk indirmeye başlamışlardır. kurumsallaşan dershaneler ise (öss için) 3000-3500 YTL ye varan fiyatlarla öğrenci almakta pratik bilgiler vererek sınava hazılamaktadır
fen edebiyat mezunlarının tek dayanağıdır.Devlet milyarlarca dolar harcayıp yetiştirdiği elemana iş verememektedir.* O zaman herkes başının çaresine bir şekilde bakıyor.Lisans eğitimi almış bir insanın aç kalıp karnına taş bağlayacak da bir hali olmadığına göre bir şekilde yolunu bulacaktır.
(bkz: bırakın öldürelim)
dersanecilik gerekli midir sorusunu insanın aklına getiren başlıktır.evet dersanelerin faydası ortadadır ama var olmaları acaba okulları bir nebze etkileyip biraz daha rehavete sokup eğitim kalitesini olumsuz yönde etkilemelerine mi nedendir acaba?
öğretmenlerin veya bazı kişilerin öğrenciye para gözüyle baktıkları,içinde gözleri hipnotize olmuşçasına sıkışmış bir müfredat dahilindeki kalıp şeyleri dinleyen,onların peşinde koşan,her şeyi mantığına bile bakmaya gerek duymadan en pratik yoldan öğrenmeye çalışan öğrenciler barındıran kâr sektörü.
Eğitim sisteminin doğurduğu büyük boşluktan doğan Milli eğitim bakanlığına bağlı öğretim kurumlarının yürüttüğü çalışmanın genel adı.
Sorunun ilk aşamasını incelersek yıllar geçtikçe özellikle ortaokul - şimdi ilköğretim - ve lise düzeyindeki eğitimin yavaş yavaş çöktüğünü gözlemliyoruz. Öğretmen yetiştiren kurumların - bunların biri de eğitim enstitüleriydi - içinin boşlatılması kaliteyi hızla aşağılara çekmiştir. Yıllar önce liseden temel bilimleri hakkıyla öğrenerek yetişen nesiller yavaş yavaş kaybolmuştur. Çünkü bunları onlara öğretebilecek bir kadro yoktur. Tek tük olsa da yeterli değildir. Siyasi desteklerle zamanında öğretmenlik diploması almış; ancak alanında kendini yetiştirememiş bazı öğretmenler giderek artan öğrenci sayısı, yetmeyen derslik sayısı vb. nedenlerin de etkisiyle görevlerini tam olarak yapamamışlardır. Bu neyi doğurur? Destek niteliğindeki paralı eğitim kurumlarını elbette. Dershanecilik sınav sisteminin de getirisinden yararlanarak ortaya çıkmıştır.
Sonraki aşamalarsa daha ilginç tabi. Okulun yapamadığını yapma, sınava sistemli bir hazırlık sağlama görevini üstlenirken devletten istifa eden, kendini son derece iyi yetiştirmiş, okuttuğu temel bilime hakim insanları transfer ederek; onları yüksek ücretle çalıştırarak boşluğu kapamaya başlamıştır. Devletten hak ettikleri parayı alamayan kendini yetiştirmiş öğretmenler emeklerinin karşılığını almaya başlamışlardır.
Peki sonra daha doğrusu 2000'li yılların ortalarına doğru ne olmuştur? Devlet birkaç yıl önce Fen - Edebiyat fakültesi mezunlarına formasyon vermemeye başlamıştır. Her ile açtığı fakültelerdense mezun vermeye devam etmiştir. Sonuç binlerce insanın daha doğrusu işsiz ordusunun ortaya çıkmasına neden olmuştur. işte dershanecilik burada kabuk değiştirmiştir. Bu işi hakkıyla yapan öğretmenlerin yerine daha ucuza çalışacak tonla insan olduğunun farkına varan eğitimci patronlar (!) bu gençlere iş olanağı sunmaya başlamıştır. Yok pahasına aynı zamanda bütün haftalarını neredeyse tatilsiz çalarak.
Bu kısır döngünün içinde olmak son derece acı vericidir. Patrona bir şey olmamıştır. Onlar hala öğretmenlerine büyük paralar veriyor gibi görünmektedir.
Sonuca bakıldığında dershane de tıpkı bu ülkeye has olan örneğin minibüsler gibidir. Ne kader ama herkes minibüsçü olursa başkalarının ekmeği gitmez mi?
