össye girip össnin o kadar da büyütülecek bir şey olmadığını fark eden bir insanın; ellerinde soru bankalarıyla dolaştıkları her vakit; gülüp nasihat vermesi gereken öğrencilerdir bunlar.
sene sonunda herhangi bir belge almadan, okuldaki eğitimin çeyreğini bile zorla aldığımız bir de üzerine para ödediğimiz saçma sapan eğitim yuvalarına giden zavallı öğrencilerdir. (bkz: türkiyedeki tüm öğrenciler)
genelde hocalarıyla okuldakilerinden daha samimi olur, doğru. bu çocuğun dersaneye para vermesinden mi, derhane hocalarının genelde gençlerden oluştuğundan mı yoksa aradaki resmiyetin daha az olmasından dolayı mı orası tartışılır ama ben şahsen söyleyebilirim ki dershane hocalarımla hep daha samimi oldum.
mütemadiyen cumartesi ve pazar günleri erkenden sırt çantalarını alıp, yollara düşerler. akşama kadar çalıştıkları yetmezmiş gibi bir de etütü vardır bunun. her şeye rağmen ''öğretmenler samimi'' diye kendilerini avuturlar. dershane öğretmenlerinin aldığı maaştan bihaber olup, her yıl babalarının alnının teriyle kazandıkları parayı bir hiç uğruna, evet evet, yanlış duymadınız, bir hiç uğruna her yıl o öğretmenlerin ceplerine doluştururlar. şimdi pek tabii birileri çıkacak ve diyecek ki; ''oradaki öğretmenin hakkı değil mi o!'' bence bunu dershane öğrencileri içtenlikle cevaplamalı. ne kadar hakları? bu öğrencilerin velilerinin düşüncelerini anlamak ise oldukça güç. sen o çocuğu hayatını sikesin diye yapmamadın be adam! sor bi istiyor mu dershaneye gitmek? madem gönderdin, takip et bari. sor bi sor. gerektiği yerde gereken soruyu sor.
diğer öğrencilerden farkı olmayan sadece para verip kendini çalışmak zorunda hisseden, daha çok dershanedeki öğretmenlerle çay, kahve, varsa terasında sigara içen öğrencidir. faydalı oluyordur elbette dershanede öğrencilik ama bu işin, yani (bkz: saçma sapan sınavın) yüzde doksanı kişinin kendisinde bitiyor.*
