kimine göre aksilik kimine göre bahanedir ama mutlaka bizi ders çalışmaktan alıkoyar ve bu bizi mutlu eder. bu 'aksilik-bahane' bizim içimizde kısa süreli bir rahatlama yaratsa da uzun süreye yayıldığında bağımlılık yapar ve kişi hiç ders çalışmak istemez.
işte bu rahatlamanın sonucunda da vize-final haftaları fotokopiciler zengin olur ve öğrenciler bi anda bünyeye yüklenip sabahlara kadar ders çalışmak zorunda kalır.
örneğin benim başıma da az önce bir 'aksilik' gelmiştir. Oturayım biraz ders çalışayım dedim, Almanya'daki halamın damadının görümcesinin kuzeni vefat etmiş. Kötü oldum, çalışamayacağımı anladım ve kitaplarımın başından kalktım.
lanet olsun hep çakmağım kayboluyor ara dur derken sigara bitiyor, markete git falan derken geç oluyor haliyle sonra sabah çalışırım deyip yatıyorum sınava yarım saat kala uyanıp evde koşarak çıkıyorum. hep böyle ama.
misafir gelir, hayir denilmeyecek bir yerden davet gelir, biri hasta olur, hatta bunlar yuzunden gunduz calisilmamis gece calisma karari alinmistir elektrik gider. hepsini yasadim, yasiyorum ey final haftasi sana bunlarla geliyorum!
